گر لعل خموشت‌کند آهنگ نواها
دشنام، دعاها و بروهاست، بیاها
خوبان به ته پیرهن از جامه برونند
در غنچه ندارندگل این تنگ قباها
رحمت ز معاصی به تغافل نشکیبد
ز آنسوست‌گناههاگرازین سوست الاها
فریادکه ما بیخبران‌گرسنه مردیم
با هر نفس ازخوان‌کرم بود صلاها
گه مایل دنیایم وگه طالب عقبا
انداخت خیالت زکجایم به کجاها
از غنچه ورقهای‌گلم در نظر آمد
دل‌سوخت‌به جمعیت‌ازخویش جداها
هرجاست سری خالی ازآشوب هوس نیست
معمورهٔ مار است به هر بام هواها
مشکل‌که از این قافله تا حشر نشیند
مانند نفس‌کرد بروها و بیاها
کو دیرو حرم تا غم احرام توان خورد
دوش هم خم‌گشت ز تکلیف رداها
نامحرم هنگامهٔ تغییر مباشید
تعمیر نویی نیست درین‌کهنه بناها
کسب عمل آگهی آسان مشمارید
چشم‌همه‌کس از مژه خورده‌شت عصاها
ای کاش پذیرد هوس الحاح تردد
این آبله سرهاست‌که افتاده به پاها
گر ضبط نفس پردهٔ توفیق‌گشاید
صیقل زده‌گیر آینه از دست دعاها
زین بحر محالست زنی لاف‌گذشتن
بیدل‌که ز پل بگذرد از سعی شناها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف جستجوی حقیقت و کشمکش‌های درونی انسان می‌پردازد. شاعر به تناقضات زندگی اشاره می‌کند؛ گاه به دنبال دنیا و گاه به دنبال آخرت است. او از ناگفته‌های درونی و حسرت‌های خود سخن می‌گوید و بر این نکته تأکید دارد که در زندگی، آدمی باید به دنبال نیکی و پاکی باشد و از دنیای مادی دوری کند. همچنین، اشاره به ناپایداری زندگی و زودگذر بودن آن دارد. شاعر به مدد دعا و توکل به خداوند نیز توجه دارد و به اهمیت خودآگاهی و تلاش برای بهبود شخصیت اشاره می‌کند. در نهایت، مضمون کلی شعر به نوزایی و تغییر درونی در پی هوس‌ها و آرزوهای انسانی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو خاموش شوند و نتوانی آهنگ و نوا سر دهی، دیگر فقط دشنام‌ها و دعاها و دعوت‌ها وجود دارد. پس بیا و قدم به جلو بگذار.
هوش مصنوعی: خوبان وقتی که به انتهای پیراهن خود می‌رسند، لباس را کنار می‌زنند و نمی‌توانند در این قباهای تنگ خود، گل را بپرورند.
هوش مصنوعی: رحمت خداوند به سبب نادیده گرفتن گناهان و خطاهاست. به این معنی که وقتی خداوند از اشتباهات انسان‌ها چشم‌پوشی می‌کند، محبت و بخشش او از آن طرف سرازیر می‌شود. در واقع، گناهها از این سو به وجود می‌آیند، اما رحمت خداوند از آن سوی دیگر به انسان‌ها می‌رسد.
هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که ما در بی‌خبری و گرسنگی جان داده‌ایم، در حالی که هر لحظه از سفره‌ی لطف و کرم بهره‌مند بودیم و این صدا را به گوش می‌رسانیم.
هوش مصنوعی: گاهی به دنیا علاقه‌مندم و گاهی به دنبال آخرت، در حالی که فکر می‌کنم از کجا به کجا می‌روم.
هوش مصنوعی: از غنچه و برگ‌های گل، زیبایی خاصی به وجود آمده است، اما دل من به خاطر دوری از جمعیت و تنهایی‌ام می‌سوزد.
هوش مصنوعی: در هر مکانی که سر انسان از اضطراب و خواسته‌های نا به جا خالی باشد، آن مکان به همان اندازه تحت تأثیر حالات و روحیات مختلف است.
هوش مصنوعی: مشکلاتی که در مسیر زندگی وجود دارد، مانند نفس کشیدن در رفت و آمدهاست، که تا روز قیامت هم ادامه دارد.
هوش مصنوعی: چند روز پیش، در حرم، نتوانستم غم و اندوه را تحمل کنم و دیشب نیز ناگزیر طبق قوانین و محدودیت‌ها، لباس خاصی را بر تن کردم و خم شدم.
هوش مصنوعی: در زمان تغییر و تحولات، در کنار نامحرمان و بیگانگان نباشید؛ زیرا در این بناهای کهن، شاهد هیچ‌گونه اصلاح و بهسازی نخواهید بود.
هوش مصنوعی: در انجام کار خوب، به سادگی و بی‌توجهی عمل نکنید؛ زیرا هر کسی می‌تواند از نقاط ضعف و نواقص دیگران بهره‌برداری کند.
هوش مصنوعی: ای کاش که این آرزو تحقق پیدا کند که این نوعی معضل که گاهی در سرهاست، این بار بر پاها افتاده و باعث دردسر شده است.
هوش مصنوعی: اگر بتوانی بر نفس خود تسلط پیدا کنی و از این راه به موفقیت برسی، آنگاه دعای تو مثل آینه‌ای صیقل داده خواهد شد.
هوش مصنوعی: این شعر به طور غیرمستقیم به این نکته اشاره دارد که در عالم محال و ناممکن، نمی‌توان با حرف زدن یا لاف زدن، به هدف رسید. همچنین نشان‌دهنده این است که برای عبور از موانع و چالش‌ها، باید تلاش و کوشش کرد، نه اینکه تنها به گفتار اکتفا کرد. در واقع، عمل و تلاشی واقعی ضروری است تا بر مشکلات فائق آمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.