ای بسمل طلب پی خون چکیده رو
چون اشک هر قدر روی از خود دویده رو
فرصت در این بهار پر افشان وحشت است
همچون نگه به هر گل و خاری رسیده رو
تا چند هرزه از در هر کوچه تاختن
یک قطره خون شو و ز گلوی بریده رو
امروزت از امل پی فردا گرفته است
ای غافل از غزل به خیال قصیده رو
سعی شرار اینهمه فرصت شمار نیست
یک پر زدن به همت رنگ پریده رو
ای بیخبر ز قامت پیری چه شکوه است
عمری‌ست بار می‌کشی اکنون خمیده رو
زبن گرد تهمتتی که نفس نام کرده‌اند
چون صبح دامنی که نداری کشیده رو
کورانه چند در پی عصیان قدم زدن
شایدکه بازگردی از این راه دیده رو
بی‌وحشتی رهایی ازین باغ مشکل است
از بوی گل به خویش فسونها دمیده رو
زین خاکدان عروج تو در خورد وحشت است
بر نردبان صبح ز دامان چیده رو
قاصد پیام ما نفس واپسین ماست
گر محرمی ز آینه چیزی شنیده رو
بیدل به هر طرف کشدت کاتب قضا
مانند خامه یک خط بینی‌کشیده رو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مسائلی چون عشق، زندگی و هراس از مرگ اشاره دارد. شاعر از طلب خون و اشک‌هایی که از دل می‌ریزد صحبت می‌کند و به بهار اشاره می‌کند که فرصتی برای زندگی و شادی است. او به افراد یادآور می‌شود که فرصت‌ها را از دست ندهند و به غفلت نروند. زندگی و پیری را به صورت رمزآمیز توصیف می‌کند و به فردی که در جستجوی آزادی است، هشدار می‌دهد که فرار از مشکلات آسان نیست. در نهایت، شاعر از تقدیر و قضا سخن می‌گوید و این که همه ما بر روی خطی که سرنوشت برایمان کشیده، حرکت می‌کنیم.
هوش مصنوعی: ای شکار شده، در پی خون خود بگرد، چون اشک که هر چه بیشتر از چشمانش بریزد، باز هم به سوی خود می‌نگرد.
هوش مصنوعی: در این بهار پر از زیبایی و ترس، هر لحظه مانند نگاهی به گل‌ها و خارهاست که به ما می‌گوید باید از لحظات استفاده کنیم.
هوش مصنوعی: چرا تا زمانی نامنظم و بی هدف در هر کوچه و خیابان می‌گردی؟ بهتر است با شجاعت و استقامت به جلو بروی و از سختی‌ها عبور کنی.
هوش مصنوعی: امروز تو تحت تأثیر آینده‌ات قرار دارد، پس از غفلت بیرون بیا و به جای فکر کردن به اشعار ساده، به سراغ مضامین عمیق‌تر و گسترده‌تری برو.
هوش مصنوعی: تلاشت برای این همه فرصت‌ها به اندازه‌ای نیست که بتوانی با یک پرواز کوچک و بی‌اهمیت، این رنگ و رو را تغییر بدهی.
هوش مصنوعی: ای کسی که از حال پیر شدن بی‌خبری، چه شکوائی هست! سال‌هاست که بار زندگی را تحمل کرده‌ای و حالا به سوی پیری خمیده شده‌ای.
هوش مصنوعی: به توهینی که به تو شده و نام تو را زیر سوال برده‌اند، مانند دامن صبحی است که بدون آن زیبایی و مقام را نمی‌توانی نگه‌داری.
هوش مصنوعی: به طور نابخردانه در پی rebellion قدم می‌زنی، شاید دوباره به مسیر درست بازگردی.
هوش مصنوعی: برای رهایی از این باغ پر از مشکلات، باید ابتدا از عطر گل‌هایی که به ما جادو می‌زنند، دور شویم.
هوش مصنوعی: از این دنیای مادی، پرواز تو در کار سخت و ترسناک است؛ اما روزی بر فراز عالم، از دامان زمین به اوج می‌رسی.
هوش مصنوعی: پیام ما را تنها نفس آخرین ما منتقل می‌کند. اگر کسی از آینه چیزی را درک کرده باشد، بدان اشاره کن.
هوش مصنوعی: بیدل می‌گوید که مانند یک قلمی که در دست نویسنده است، سرنوشت انسان‌ها به هر سو که می‌خواهد، کشیده می‌شود. هر یک از ما در زندگی، همچون یک خط نوشته شده توسط قضا و قدر، در مسیر خود حرکت می‌کنیم و نمی‌توانیم از آن فرار کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای باد صبح از پی آن نور دیده رو
دنبال آن خجسته غزال رمیده رو
از ضعف تن نمی رسم از پی خدای را
ای نازنین سوار عنان را کشیده رو
عشاق خسته منتظر یک نظاره اند
[...]
ای بیخبر به درد دل ما رسیده رو
شور سپند محفل حسرت شنیده رو
از پیچ و تاب دام هوس احتراز کن
زین دود همچو شعله غبار کشیده رو
زین گلستان که رنگ بهارش ندامتست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.