آسان مکن تصور بار مغان کشیدن
سر می‌دهد به سنگت رطل گران کشیدن
نشر و نمای هستی چون شمع خودگدازیست
می‌باید از بهارت رنج خزان کشیدن
بیهوده فکر اسباب خم ریخت در بنایت
تا چند بار دنیا چون آسمان کشیدن
ای زندگی فنا شو یا مصدر غنا شو
تا منتی نباید زین ناکسان کشیدن
از بیضه سر کشیدم اما کجاست پرواز
تا بال و پر توانیم از آشیان کشیدن
کام امل پرستان شایستهٔ پری نیست
زین چاه تیره تا کی یک ربسمان کشیدن
بدگوهر‌ی محال است کم گردد از ریاضت
روی تنک دهد آب تیغ از فسان کشیدن
گیرم کشد مصور صد بیستون به سویی
چون من اگر تواند یک ناتوان کشیدن
بار خمیدگیها یکسر به دوش پیری‌ست
بستند بر ضعیفان زور کمان کشیدن
ضبط نفس چه مقدار با مقصد آشنا هست
ما را به ما رسانید آخر عنان کشیدن
گر تحفهٔ نیازی منظور ناز باشد
در پیش ساده رویان خط می‌توان کشیدن
بیدل میان خوبان مجبور ناتوانی است
تا کی به تار مویی کوه گران کشیدن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان دشواری‌ها و رنج‌های زندگی می‌پردازد. او از بار سنگین مشکلات و رنج‌هایی که باید تحمل کند سخن می‌گوید و بر این باور است که وجود انسان مانند شمعی است که در حال سوختن است. شاعر به اهمیت رهایی از وابستگی‌ها و تلاش برای رسیدن به آزادی اشاره دارد و زندگی را بین دو گزینه فنا و غنا می‌بیند. همچنین، او از ناتوانی و فشارهای زندگی می‌گوید و می‌پرسد که تا چه زمانی باید این بار سنگین را تحمل کرد. در نهایت، او ناتوانی خود را در میان دیگران مورد تأکید قرار می‌دهد و از عدم قدرتش در برابر مشکلات سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: به راحتی تصور نکن که حمل باره‌ای سنگین مثل شراب‌خواران کار آسانی است؛ این کار می‌تواند بر دوش تو سنگینی کند و بسیار دشوار شود.
هوش مصنوعی: وجود و نمایش زندگی مانند شعله‌ای است که خود را می‌سوزاند. باید در فصل بهار، سختی‌های پاییز را تحمل کرد.
هوش مصنوعی: بدون نیاز به نگرانی در مورد مشکلات و دشواری‌های زندگی، چرا مدام به تلاش برای ساختن و ترتیب دادن اوضاع زندگی بپردازید؟ آیا تا کی می‌خواهید دنیا را همچون آسمان بی‌نتیجه و بی‌فایده به دوش بکشید؟
هوش مصنوعی: ای زندگی، یا ناپدید شو یا سبب ثروت و خوشبختی من باش، تا اینکه نیازی به تحمل خفت و ذلت از این افراد بی‌ارزش نداشته باشم.
هوش مصنوعی: من از جایی که باید با عزم و اراده پرواز کنم، خارج شدم، اما اکنون نمی‌دانم چه چیزی مانع پرواز من است تا بتوانم از لانه‌ام دور شوم و اوج بگیرم.
هوش مصنوعی: آرزوهای افرادی که تنها به خواسته‌های دنیوی خود می‌پردازند، به اندازه‌ای نیست که به میوه‌ای خوشبو و زیبا و یا به فرشته‌ای نزدیک شوند. به راستی تا زمانی که در این چاه تاریک غرق هستیم، چه زمانی لازم است که یک آهنگ دلنشین سر دهیم؟
هوش مصنوعی: بی‌لیاقتی و ناپختگی هرگز با تلاش و زجر کم نمی‌شود؛ هرچند که در شرایط سخت و تحت فشار، ممکن است زخم‌هایی بر روی دل‌ها و جان‌ها نمایان شود.
هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند تصویری زیبا و شگفت‌انگیز از صد ستون بسازد، من هم می‌توانم با تمام ناتوانی‌ام خود را به آن تصویر نزدیک کنم.
هوش مصنوعی: بار خمیدگیها بر دوش پیری سنگینی می‌کند و کسانی که ضعیف‌ترند، نمی‌توانند فشار این بار را تحمل کنند و همچون کمان باید تحت فشار قرار گیرند.
هوش مصنوعی: کنترل نفس چه اندازه با هدف ما آشناست که در نهایت ما را به خودمان نزدیک‌تر می‌کند و به ما اجازه می‌دهد کنترل بیشتری بر زندگی‌مان داشته باشیم.
هوش مصنوعی: اگر هدیه‌ای برای نیازمندی‌ها از روی ناز و محبت باشد، می‌توان Lines زیبایی را برای افراد ساده‌دل ترسیم کرد.
هوش مصنوعی: بیدل در میان زیبایان، به خاطر ناتوانی‌اش در جذب محبت، حسرت می‌خورد و نمی‌داند تا چه زمانی باید با کمترین عشق و محبت، بار سنگین احساسات را تحمل کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از چرخ بار منت تا کی توان کشیدن
باید به‌پای مردی دست از جهان کشیدن
توفان کن و برانگیز گرد از بنای هستی
دامان مقصد آخر خواهی چنان کشیدن
یک نالهٔ سپندت از وهم می‌رهاند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.