دوش چون نی سطر دردی میچکید از خامهام
نالهها خواهد پر افشاند ازگشاد نامهام
شمع را جز سوختن آینهدار هوش نیست
پنبهٔ گوشست یکسر سوز این هنگامهام
تا به کی باشد هوس محوکشاکشهای ناز
داغکرد اندیشهٔ رد و قبول عامهام
قدر دانی در بساط امتیاز دهر نیست
ورنه من در مکتب بیدانشی علامهام
پیش من نه آسمان پشمی ندارد درکلاه
میدهد زاهد فریب عصمت عمامهام
لوح امکان در خور بالیدن نطقم نبود
فکر معنیهای نازک کرد نال خامهام
تا بهکی پوشد نفس عریان تنیهای مرا
بیشتر چون صبح رنگ خاک دارد جامهام
بیدل از یوسف دماغ بینیاز من پراست
انفعال بوی پیراهن ندارد شامهام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از احساسات عمیق شاعر نسبت به درد و ناامیدی و جستجوی معنا سخن میگوید. شاعر به شبهات و ناتوانیهای خود اشاره میکند و از کاستیهای دنیا و جامعه مینویسد. او احساس میکند که ارزش و اعتبارش در دنیای بیرحم امروز نادیده گرفته شده و در جستجوی شناخت و حقیقت است. همچنین، او از عواطف و احساساتش، بهویژه در برابر زیبایی و عشق، ابراز نگرانی میکند و ناتوانی خود را در بیان کامل این احساسات نشان میدهد. با استفاده از تمثیلهایی چون شمع و پنبه، شاعر به موضوع سوختن و لطافت این احساسات اشاره کرده و به تنهایی و عریانی خویش اشاره میکند. در نهایت، این شعر نوعی کنایه به عدم درک و پذیرش او از طرف جامعه است.
هوش مصنوعی: دیشب مانند نی، از دلِ پر درد من نالههایی بیرون میآمد که از کاغذم جاری میشد. این نالهها از درونِ نامهام به بیرون میریزد و به گوش دیگران میرسد.
هوش مصنوعی: شمع فقط میتواند بسوزد و نمیتواند کاری دیگر انجام دهد، مانند آینهای که از نورش بهره میبرد. در این وضعیت، مانند این است که من فقط برای سوزش و درد و هیجان زندگیام وجود دارم.
هوش مصنوعی: تا کی باید در آرزوی محو شدن از ناز و دلرباییهای تو به سر ببرم و به افکار عمومی و پسند و ناپسند آنها فکر کنم؟
هوش مصنوعی: در دنیا ارزشگذاریها متفاوت است و به همین دلیل، اگر شرایط درست بود، من در دنیای نادانی میتوانستم به عنوان یک فرد برجسته و عالم شناخته شوم.
هوش مصنوعی: در حضور من، آسمان هیچ چیز ارزشمندی ندارد، زیرا زاهد با نیرنگ، پاکدامنیام را با عمامهام به چالش میکشد.
هوش مصنوعی: قابلیت بیان سخن و اندیشههای عمیق، فراتر از ظرفیت من است؛ بنابراین، نمیتوانم به خوبی معانی لطیف و زیبا را بر روی کاغذ بیاورم.
هوش مصنوعی: تا کی باید احساس تنهاییام را پنهان کنم؟ حالا که مثل صبح که رنگ خاکی دارد، لباس من هم همین حال را دارد.
هوش مصنوعی: به دلیل بینیازی و عدم وابستگی من به زیباییها و جلوههای ظاهری، دیگر حس و حالی به بوی خوش یوسف و پیراهن او ندارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می چکد چون شمع آتش از زبان خامه ام
می کشد بر سیخ مرغ نامه بر را نامه ام
قصهٔ دیوانگان دارد سراسر نامهام
میتراود شور زنجیر از صریر خامهام
دیگ زهدی در ادبگاه خموشی پختهام
زبر سرپوش حباب از گنبد عمامهام
در فراقت خواستم درد دلی انشا کنم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.