یاران مزهٔ عبرت از این مائده بردند
در نان و نمک‌ها قسمی بود که خوردند
در چشمهٔ شرم آب نماند از دل بیدرد
کردند جبین بی‌نم و چشمی نفشردند
آه از شرری چند کز افسون تعلق
دندان به دل سنگ فشردند و نمردند
امواج به صد تک زدن حسرت گوهر
آخر کف پا آبله کردند و فسردند
هر چینی از این بزم شکست دگر آورد
موی سر فغفور چه مقدار ستردند
چون شمع در این صومعه از شرم فضولی
تسلیم سرشتان به عرق سبحه شمردند
در خاک طلب بیدل اثرهای ضعیفان
لغزش قدمی بود که چون اشک سپردند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تفکر و عبرت‌آموزی از زندگی و تجربیات تلخ و شیرین انسان‌ها اشاره می‌کند. یاران از لذایذ زندگی بهره‌مند شده و در عین حال از درد و رنج‌های خود آگاهی دارند. آنها در تلاشند تا با وجود زخم‌ها و شکست‌ها، به معانی عمیق‌تری از زندگی دست یابند. شاعر به احساس شرم و تردید در مقابل برخی از رفتارها و جاذبه‌های دنیوی اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که این احساسات می‌توانند انسان را به تفکر و تفحص در وجود خود وادار کنند. در نهایت، او به ناتوانی انسان‌ها در مقابل چالش‌های زندگی و خطاهای خود اشاره می‌کند، به‌نحوی که این خطاها قابل گریزی نمی‌باشند.
هوش مصنوعی: دوستان از این خوراک پرسی که در آن نان و نمک بود، تجربه و درس عبرتی گرفتند.
هوش مصنوعی: در چشمهٔ شرم، از دل بیدرد چیزی باقی نماند. پیشانی کسی که بی‌حس است، بدون اشک مانده و هیچ چشمی نیز اشک نمی‌ریزد.
هوش مصنوعی: در اینجا به درد و رنجی اشاره شده که از عشق و وابستگی ناشی می‌شود. گوینده احساس می‌کند که چطور این وابستگی، حتی با وجود تحمل سختی‌ها و فشارهای سنگین، همچنان زنده مانده و نتوانسته آنها را از پا دربیاورد. این حس، تلاطم و چالش‌های عاطفی را به تصویر می‌کشد که شخص نمی‌تواند به راحتی از آنها رهایی یابد.
هوش مصنوعی: امواج دریا با ضربه‌های مکرر خود، حسرت گوهر ارزشمندی را می‌کشیدند و پوست پای کسی را زخم کرده و آسیب رساندند.
هوش مصنوعی: هر کس از این مهمانی یک شکست یا ناکامی را تجربه کرد، به یاد بیاورد که چقدر از موهای سر فرمانروای خود و دیگران ریخته شده است.
هوش مصنوعی: در این مکان مقدس، به خاطر شرم و حیایی که از دیدن رفتار دیگران داریم، مانند شمعی در حال ذوب شدن هستیم و در دل، خود را در حال عبادت و توبه می‌دانیم.
هوش مصنوعی: در خاک عشق، ناتوانی‌های انسان‌ها اثراتی از خود بر جای می‌گذارد که همچون لغزش قدمی است که وقتی با دلشکستگی مواجه می‌شوند، به راحتی جاری می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.