به خدا گر خدا روا دارد
که تو یک پشه را برنجانی
چون زبانت به غیبت آلوده ست
قل هوالله به هرزه می خوانی
دل یک کس اگر بیازاری
نیستت بهره در مسلمانی
خود نترسی ز روز گیراگیر
به سر آن دو راه درمانی!
مال مظلومکان به قهر و ستم
بر سر اسب و استر افشانی
بارنامه کنی که من میرم
چه کنم خود تو گیر سلطانی
ره درازست لیک خواجه ضعیف
زاد، نی کار چون بود دانی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعات اخلاقی و دینی می‌پردازد. شاعر به اهمیت کنترل زبان و پرهیز از غیبت اشاره دارد و می‌گوید که آزار دادن دیگران، حتی به اندازه یک پشه، گناه بزرگی است. او به این نکته تأکید می‌کند که اگر دل کسی را بشکنیم، نمی‌توانیم به مسلمان بودن خود افتخار کنیم. همچنین، شاعر به مسأله ظلم و بی‌عدالتی نسبت به مظلومان اشاره می‌کند و بیان می‌کند که کسی که از ظلم لذت می‌برد، در واقع در خطر عواقب کارهایش قرار دارد. سرانجام، او به این واقعیت اشاره می‌کند که راه درست و انسان‌دوستانه ممکن است دشوار و طولانی باشد، اما در نهایت مهم این است که بر اصول انسانی و اخلاقی پایبند باشیم.
هوش مصنوعی: اگر خدا اجازه دهد که تو حتی یک پشه را آزرده‌خاطر کنی، به خدا قسم!
هوش مصنوعی: وقتی زبانت به غیبت و سخن‌چینی مشغول است، هرچقدر هم که از خدا صحبت کنی، بی‌فایده و بی‌معناست.
هوش مصنوعی: اگر دل کسی را بیازاری، سودی از مسلمان بودن نخواهی برد.
هوش مصنوعی: از مواجهه با روزهای سخت نترس، زیرا برای عبور از این شرایط دشوار دو مسیر درمان وجود دارد!
هوش مصنوعی: دارایی و اموال کسانی که مورد ظلم و ستم قرار گرفته‌اند، به خاطر زورگویی و ظلم، به راحتی بر سر چهارپایان مانند اسب و الاغ می‌ریزد.
هوش مصنوعی: اگر تو بارنامه‌ام را آماده کنی و من بروم، چه کاری از دست من برمی‌آید؟ خودت درگیر سلطنت هستی.
هوش مصنوعی: راه طولانی است، اما شخص ضعیفی برای این سفر آمده است. حالا می‌دانی که کار چگونه خواهد شد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ساخت آنگه یکی بیوگانی
هم بر آئین و رسم یونانی
ما به هر مجلسی ز تو زده ایم
همچو بلبل هزاردستانی
بسته کاری نکرده ای با ما
مردمی کرده ای فراوانی
زود در هر چه خواستیم از تو
[...]
تا کی این لاف در سخن رانی
تا کی این بیهده ثنا خوانی
گه برین بی هنر هنر ورزی
گه بر آن بی گهر درافشانی
با چنین مهتران بی معنی
[...]
ای پناه همه مسلمانی
رافع بن علی شیبانی
تاج دینی و از مکارم تو
همه اصحاب دین بآسانی
در معالی بلند مرتبتی
[...]
من یکی شاعرم نه سامانی
نز نژاد ملوک ساسانی
نه مرا باد حشمت میری
نه مرا اسب و طوق سلطانی
نه غلامان رومی و خزری
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.