کرم پناها! گشتم اسیر آرزویی
خلاص من همه بر جود بی کرانه نویس
منم درین قفص خاک عندلیب ثنات
قلم بخواه و مرا وجه آب و دانه نویس
سخن به صدر تو کمتر نوشته ام زیراک
نگفت کس که سوی عنصری ترانه نویس
دلم خزانه اندوه باد اگر گویم
که التماس دعاگوی بر خزانه نویس
ز بهر من که شدم پای بوس تو چو رکاب
به دست خویش خطی بر رکابخانه نویس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره حس دلتنگی و آرزوهای نویسنده است. او خود را در قفسی تصور میکند و از آزادی و پرواز به دور است. نویسنده از معشوقش میخواهد که زحماتش را با نوشتن یادداشتهایی بر روی کاغذ جبران کند. او احساسات عمیقش را با نوشتن و شعر بیان میکند و از معشوقش درخواست دعا و طلب نزدیکی دارد. در نهایت، او به نشان احترام و ارادت، خواستار این است که نامش بر رکاب پای معشوق نوشته شود.
هوش مصنوعی: ای پناهده مهربان! در آرزویی گرفتار شدم که تمامی امیدم به بخشش و عطای بینهایت تو بستگی دارد.
هوش مصنوعی: من در این قفس خاکی مانند پرندهای هستم که در انتظار ثنای قلم است. از تو میخواهم که بهایی برای آب و دانه من بنویسی.
هوش مصنوعی: من کمتر درباره تو سخن گفتهام، زیرا هیچکس نگفته است که باید به مقام تو ترانهای بنویسم.
هوش مصنوعی: دل من پر از غم و اندوه است، اگر بخواهم چیز دیگری بگویم، فقط درخواست دعا از کسی هستم که مسئول نوشتن این مطالب است.
هوش مصنوعی: به خاطر من، که در عشق تو مانند کسی که پای تو را بوسهباران کرده، با دقت در زندگیام پیوسته یاد تو را در دل مینویسم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.