|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جاذبه حسن است. شاعر به توصیف چهره معشوق و تأثیر آن بر خود میپردازد. او میگوید که اگرچه خودش از زیبایی معشوق اثری نمیبیند، اما دیگران میتوانند این زیبایی را ببینند. همچنین اشاره میکند که عقل و شکر در عشق باعث افسون او شدهاند. در نهایت، شاعر به سختیهای عشق و تأثیرات عمیق نگاههای معشوق اشاره میکند.
هوش مصنوعی: زیبایی او را دوباره میبینی و چهرهاش مانند ماه درخشان است.
هوش مصنوعی: من از حرفهای او هیچ نشانهای نمیبینم، تو بگو آیا هیچ نشانهای میبینی؟
هوش مصنوعی: از دل او به خدا فقط یک چیز به تو میدهم و آن چیزی جز کمربند او نیست که میبینی.
هوش مصنوعی: شکر باعث شد که عقل من به زانو درآید و زیباییهای او را بهخوبی ببینم.
هوش مصنوعی: هیچ دلی به کسی نگاه نمیفروشد، اگر چه نگاه کردن در دنیای پر از مشکلات و گرانی، چیزی نخواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.