هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات دلbroken و اشک‌های ریخته‌شده اشاره دارد. شاعر به تکه‌تکه شدن دل و ناراحتی اشاره می‌کند و این‌که هر جا نشانه‌ای از غم دیده شود، انسان باید به آن نزدیک شود و احساساتش را بروز دهد. در واقع، این شعر به عمق درد و رنج انسانی پرداخته و ارتباط آن با نیاکان و تاریخ را نشان می‌دهد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات دلbroken و اشک‌های ریخته‌شده اشاره دارد. شاعر به تکه‌تکه شدن دل و ناراحتی اشاره می‌کند و این‌که هر جا نشانه‌ای از غم دیده شود، انسان باید به آن نزدیک شود و احساساتش را بروز دهد. در واقع، این شعر به عمق درد و رنج انسانی پرداخته و ارتباط آن با نیاکان و تاریخ را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دل‌های دردناک و غمگین فاش نشوند، اشک و غم از چشمان کسانی که در حال گریه هستند، جاری نخواهد شد.
هوش مصنوعی: هر جا که تکیه‌گاه یا نشانه‌ای باشد، وقتی دست آدمی به آن رسید، همچون پیکانی به هدف خود می‌زند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هستی که عیان نیست روان در شانی
در شان دگر جلوه کند هر آنی
این نکته بجو ز کل یوم فی شان
گر بایدت از کلام حق برهانی
ای دوست مرا دید همی نتوانی
بیهوده چرا روی ز من گردانی
بی جرم و جنایتی که از من دانی
چون پیر خر از نیش، ز من ترسانی
اقبال براندت که حکمت خوانی
ور نام طلب کنی ز نان در مانی
بردار مرا ز خاک اگر بتوانی
تا پیش تو بر خاک نهم پیشانی
ای آنکه بروی قبله خوبانی
دل را دل و تن را تن و جان را جانی
گفتم بدلت خریدم از نادانی
اکنون که پدید است بجان ارزانی
شوخی صنمی خوشی کشی خندانی
طوطی سخنی و عندلیب الحانی
چون برده دلم به لابه و دستانی
لابد پس دل روم چو سرگردانی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.