آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۱ قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی جانم ز پیام آشنا خوش کردی گفتی: که ز راه میرسد یار اینک ای وقت تو خوش، که وقت ما خوش کردی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از یک قاصد (پیام‌آور) می‌گوید که با خبری از وفا و عشق، دل او را شاد کرده است. او بیان می‌کند که با رسیدن پیام از یار، جانش را خوشحال کرده است و از اینکه زمان او به خوبی سپری شده، ابراز مسرت می‌کند.
هوش مصنوعی: ای پیام‌آور! با گفتار وفا دل مرا شاد کردی و جانم را از پیامی آشنا خوشحال نمودی.
هوش مصنوعی: تو گفتی که یار از راه میرسد، حالا که زمان خوشی است، باعث خوشحالی ما هم شدی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.