گنجور

 
آذر بیگدلی

مرغ اسیرم، چمنم آرزوست

بنده غریبم وطنم آرزوست

خنده ی گل چیست؟ از آن غنچه لب

خنده ی کنج دهنم آرزوست!

تشنه ی سرچشمه ی کوثر نیم

رشحه ی چاه ذقنم آرزوست

دور ز کویت، چو روم سوی خلد؛

نالم و گویم؛ وطنم آرزوست!

چون کشی از خلق نهانم ز کین

گفتنت آن دم که: منم آرزوست!

جان بدهم، گر تو بگویی بده

از لبت این یک سخنم آرزوست

دیده چو یعقوب شد آذر سفید

یوسف گل پیرهنم آرزوست