تو را که گفت : رخ از دوستان بگردانی؟!

ز دوستان، رخ چون بوستان بگردانی؟!

بگلبنی که کند نوحه زاغی، ای بلبل؛

جز این چه چاره، کزو آشیان بگردانی؟!

چو تازی از پی صیدم سمند ناز مباد

زنی به تیغم و، از من عنان بگردانی

زمام ناقه ی یار از کفت نیفتد اگر

بگرد محملم ای ساربان بگردانی

به پیری، از ستمش آه اگر کشم؛ یا رب

گزند آه مرا، ز آن جوان بگردانی

چو رو بقبله کنند اهل قبله ای همدم

مباد رویم از آن آستان بگردانی

رفیق برهمن و شیخ اگر شوی آذر

ز دیر و کعبه دل این و آن بگردانی