شمارهٔ ۲۵ عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن گر مرد رهی میان خون باید رفت وز پای فتاده سرنگون باید رفت تو پای به راه در نه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت
🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
🖐 شماره‌گذاری ابیات | وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) | 🔍 شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: کتابخانه تصوف | ارسال به فیس‌بوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
🎜 معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است ...
📷 پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی، 📖 راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حاشیه‌ها
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
مسجدی نوشته:
با سلام و تشکر از سایت بسیار کاملتون - فکر میکنم مصرع اول بیت دوم به این صورت باشد
“تو پای به ره بنه دگر هیچ مپرس”
ممنون از بذل توجهتون
👆⚐
فاضل نوشته:
با سلام و احترام- بنده جایی دیدم نوشته بود:
گر مرد رهی درون خون باید رفت
از پای فتاده سرنگون باید رفت
👆⚐
نیک زاد محمد رضا نوشته:
بسمه تعالی
این رباعی ترجمۀ ادبی و شاعرانه ای است از آیۀ شریفۀ ۶۹ عنکبوت « والذین جاهدوا فینا لَنهدیّنهم سُبُلَنا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسنینَ » .
و یاد آور عبارت معروفِ «خواستن توانستن است» می باشد.
همیشه شاد و پیروز باشید.
👆⚐
نویده حسنی رخ نوشته:
سلام . من هم در مجموعه شعری از عطار این مصرع را به صورت تو پای به ره بنه دگر هیچ مپرس خواندم.
سایت عالی راه اخداختین سپاسگزارم .
👆⚐
آیاز نوشته:
فکر می کنم مصرع دوم بیت اول اینطور باشه:
ور پای فتاده سرنگون باید رفت
👆⚐
رضا نوشته:
امروز، پانزدهم فروردین ماه سده چهاردهم، عهدی رو شکستم که مدت ها نگه داشته بودم، شرمسار و بی رمق و سراپا سرد، به این دو بیت از پیر نشابور رسیدم.
خود راه بگویدت که چون باید رفت…
👆⚐