هوش مصنوعی: غزل به نوعی از دلشکستگی و ناامیدی سخن می‌گوید. شاعر از دل خسته خود می‌گوید و از زن زندگی‌اش می‌خواهد که پرده را کنار بزند و واقعیت‌ها را ببیند. او تأکید می‌کند که حتی کوچک‌ترین ذرات نیز در حال گریه و رنج‌اند، در حالی که همه ساکت و بی‌تحرک نشسته‌اند. این شعر دعوت به بیداری و دیدن حقیقت تلخ اطراف است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل به نوعی از دلشکستگی و ناامیدی سخن می‌گوید. شاعر از دل خسته خود می‌گوید و از زن زندگی‌اش می‌خواهد که پرده را کنار بزند و واقعیت‌ها را ببیند. او تأکید می‌کند که حتی کوچک‌ترین ذرات نیز در حال گریه و رنج‌اند، در حالی که همه ساکت و بی‌تحرک نشسته‌اند. این شعر دعوت به بیداری و دیدن حقیقت تلخ اطراف است.
هوش مصنوعی: تا کی خود را خسته می‌کنی و در بی‌خبری باقی می‌مانی؟ بهتر است از وضعیت کنونی بیرون بیایی و اجازه ندهی خون و زحمتت هدر برود.
هوش مصنوعی: نگاه کن و ببین که هر یک از ذره‌های خون به حال زاری نشسته‌اند و در سکوت به سر می‌برند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش
سرمست به کوی دوست بگذشتم دوش
برداشته چون شیفتگان جوش و خروش
آمد خرد و مرا فرو گفت به گوش
کای عاشق تهمت زده بگذر خاموش
می بر کف گیر و هر دو عالم بفروش
بیهوده مدار هر دو عالم به خروش
گر هر دو جهان نباشدت در فرمان
در دوزخ مست به که در خلد به هوش
با دل گفتم که ای دل زرق فروش
کم گرد بگرد عشق با عشق مکوش
نشنید نصیحت و بمن بر زد دوش
تا لاجرمش زمانه میمالد گوش
دوش از کف وصل آن بت عشوه فروش
تا روز می طرب همی کردم نوش
امشب من و صد هزار فریاد و خروش
تا کی شب دیگرم بود چون شب دوش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.