عاشقی روزی مگر خون میگریست
زو کسی پرسید کین گریه زچیست
گفت میگویند فردا کردگار
چون کند تشریف رویت آشکار
چل هزاران سال بدهد بردوام
خاصگان قرب خود را بار عام
یک زمان زانجا به خود آیند باز
در نیاز افتند، خو کرده به ناز
زان همی گریم که با خویشم دهند
یک نفس در دیدهٔ خویشم نهند
چون کنم آن یک نفس با خویش من
میتوان کشتن ازین غم خویشتن
تا که با خود بینیم بد بینیم
با خدا باشم چو بیخود بینیم
آن زمان کز خود رهایی باشدم
بیخودی عین خدایی باشدم
هرک او رفت از میان اینک فنا
چون فنا گشت از فنا اینک بقا
گر ترا هست ای دل زیر و زبر
بر صراط و آتش سوزان گذر
غم مخور کاتش ز روغن در چراغ
دودهای پیداکند چون پر زاغ
چون بر آن آتش کند روغن گذر
از وجود روغنی آید بدر
گرچه ره پر آتش سوزان کند
خویشتن را قالب قرآن کند
گر تو میخواهی که تو اینجا رسی
تو بدین منزل، به هیچ و لا رسی
خویش را اول ز خود بیخویش کن
پس براقی از عدم درپیش کن
جامهای از نیستی در پوش تو
کاسهای پر از فنا کن نوش تو
پس سر کم کاستی در برفکن
طیلسان لم یکن بر سرفکن
در رکاب محو کن مایی ز هیچ
رخش ناچیزی بر آن جایی که هیچ
برمیانی در کمی زیر و زبر
بی میان بربند از لاشی کمر
طمس کن جسم وز هم بگشای زود
بعد از آن در چشم کش کحل نبود
گم شو وزین هم به یک دم گم بباش
پس از این قسم دوم هم گم بباش
همچنین میرو بدین آسودگی
تا رسی در عالم گم بودگی
گر بود زین عالمت مویی اثر
نیست زان عالم ترا مویی خبر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از عشق و اشکها سخن میگوید و از کسی میپرسد که چرا میگرید. او پاسخ میدهد که به خاطر آمدن خداوند و دیدن روی او در روز قیامت میگرید، زمانی که انسانها به درگاه او خواهند آمد. این عشق به خدا و احساس نیاز به حضور او، علت عزاداری اوست.
سپس به تجربهی بیخویشی و خدایی شدن اشاره میکند، اینکه با رهایی از خود میتوان به خدا نزدیکتر شد. او به سفر در مسیر صراط و گذر از آتش اشاره میکند و اینکه نباید از غمها ترسید.
در ادامه، به این موضوع میپردازد که باید خود را از تعلقات دنیوی رها کرد و با نادانی از خود به سوی خدا برویم، تا به روشنایی و حقیقت دست یابیم. در نهایت، او توصیه میکند که برای رسیدن به آن عالم گم شدگی باید از هرگونه اثر دنیوی دوری کنیم و خود را به طور کامل از این دنیا جدا کنیم.
هوش مصنوعی: روزی عاشقی به شدت گریه میکرد و کسی از او پرسید که چرا اینقدر اشک میریزی.
هوش مصنوعی: گفتهاند که خداوند فردا چگونه چهرهات را آشکار خواهد کرد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که سالها طول میکشد تا افراد خاص و برجستهی خداوند به مقام و نزدیکی دائمی او دست یابند، و برای درک این نزدیکی، دیگران نیز باید زمان زیادی را بگذرانند و تلاش کنند.
هوش مصنوعی: مدتی بعد از آنجا به خود میآیند و دوباره در طلب و درخواست قرار میگیرند، در حالی که به آرامش عادت کردهاند.
هوش مصنوعی: به خاطر این ناراحتی میزنم گریه، که تنها برای یک لحظه میخواهم در چشمان خودم ببینم کسی را که به من نزدیک است.
هوش مصنوعی: چطور میتوانم با نفس خودم کنار بیایم، وقتی که از این غم خودم میتوانم خود را نابود کنم؟
هوش مصنوعی: زمانی که در درون خود به مشکلات و نادانیهایمان توجه میکنیم، همواره دچار ناامیدی و دیدگاه منفی میشویم. اما وقتی از خودمان فاصله بگیریم و به خداوند توجه کنیم، احساس بهتری خواهیم داشت و میتوانیم از سختیها عبور کنیم.
هوش مصنوعی: زمانی که از خودم آزاد شدم، در حالت بیخود بودن، به شدت احساس خدایی کردم.
هوش مصنوعی: هر کسی که از بین برود، به حقیقت فنا میرسد و وقتی که به فنا میرسد، موجودی که دیگر وجود ندارد، به ابدیت یا بقا دست یافته است.
هوش مصنوعی: اگر دل تو برای عبور از جادهای سخت و آتشین آماده است، با یقین میتوانی از آن بگذری.
هوش مصنوعی: نگران نباش، چون شعلهای که از روغن چراغ برمیخیزد، دودی بههمراه دارد که به رنگ سیاه پر زاغ است.
هوش مصنوعی: وقتی روغن بر آتش بریزند، بخار و دود از آن بلند میشود و نشان از وجود روغن دارد.
هوش مصنوعی: هرچند راهی که باید طی کرد سخت و پرخطر است، اما انسان میتواند خود را به اصول والای اخلاقی و معنوی ارتقا دهد.
هوش مصنوعی: اگر میخواهی به این نقطه برسی، باید به هیچ جا نروی و از مسیرهای بیهوده دوری کنی.
هوش مصنوعی: اول خودت را از خودت خالی کن، سپس وجودی درخشان از عدم برای خود بساز.
هوش مصنوعی: پوششی از عدم بر تن داری، و جامی از زوال را برای نوشیدن آماده کردهای.
هوش مصنوعی: پس برای اینکه از کمبودها پنهان شوی، باید بر روی کسوتی همچون عبا یا لباس فاخر خودت را بپوشانی.
هوش مصنوعی: به همراه خود ما را از وجود خود محو کن، چرا که حضور ناچیز ما در جایی که هیچ چیزی وجود ندارد، بیاهمیت است.
هوش مصنوعی: اگر کمی بیتوجهی کنی و در کارهایت دقت نداشته باشی، ممکن است به مشکلاتی برخوری. پس بهتر است که حواست را جمع کنی و کارها را با دقت انجام بدهی.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برای رسیدن به درک و بینش بهتر، ابتدا باید از افکار و مشغلههای ذهنی خود فاصله بگیریم و ذهن خود را خالی کنیم. سپس با دیدی تازه و آرامش، به موضوعات و مسائل اطراف خود نگاه کنیم، زیرا بدون این آمادگی، نمیتوانیم به خوبی چیزهای ارزشمند را ببینیم.
هوش مصنوعی: از اینجا دور شو و به سرعت ناپدید شو، و پس از این هم به همین حالت ادامه بده.
هوش مصنوعی: با آرامش و بیفکری در راه خود ادامه بده تا به جایی برسی که در آن گم شدهای.
هوش مصنوعی: اگر در این دنیا اثری از تو باشد، در دنیای دیگر نشانی از تو نخواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.