دیده باشی کان حکیم بی‌خرد
تخته‌ای خاک آورد در پیش خود
پس کند آن تخته پر نقش و نگار
ثابت و سیاره آرد آشکار
هم فلک آرد پدید و هم زمین
گه بر آن حکمی کند گاهی برین
هم نجوم و هم برون آرد پدید
هم افول و هم عروج آرد پدید
هم نحوست، هم سعادت برکشد
خانهٔ موت و ولادت برکشد
چون حساب نحس کرد و سعد از آن
گوشهٔ آن تخته گیرد بعد از آن
برفشاند، گویی آن هرگز نبود
آن همه نقش و نشان هرگز نبود
صورت این عالم پر پیچ پیچ
هست همچون صورت آن تخته هیچ
تو نیاری تاب این، کنجی گزین
گرد این کم گرد و در کنجی نشین
جملهٔ مردان زنان اینجا شدند
از دو عالم بی‌نشان اینجا شدند
چون نداری طاقت این راه تو
گر همه کوهی نسنجی کاه تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، حکیم نابخردی تخته‌ای پر از نقش و نگار را در برابر خود قرار می‌دهد و تصور می‌کند که بر روی آن فلک و زمین و تمامی نجوم نمایان شده‌اند. او می‌تواند ناسازگاری و خوشی را از آن تخته استخراج کند و حتی به اندازه‌گیری زمان تولد و مرگ بپردازد. اما وقتی به نتیجه می‌رسد، می‌بیند که تمام این نقش‌ها و نشانه‌ها دیگر وجود ندارند. در واقع، این عالم پر پیچ و خم، همانند آن تخته در نظر می‌آید و برای افراد توانایی تحمل این مسیر دشوار را ندارد. بنابراین، اگر کسی نمی‌تواند این راه سخت را تحمل کند، نباید خود را به زحمت بیندازد، زیرا تمامی درد و رنج‌ها در نهایت بی‌اهمیت خواهند بود.
هوش مصنوعی: به احتمال زیاد توی زندگی‌ات کسی را دیده‌ای که مانند یک حکیم به نظر می‌رسد اما در واقع بی‌فکر است و یک تکه خاک را جلوی خود گذاشته تا آن را مورد توجه قرار دهد.
هوش مصنوعی: سپس آن تخته‌ی پر از طراحی و زیبایی ثابت شده، ستاره را ظاهر می‌سازد.
هوش مصنوعی: هم آسمان چیزی را از خود نشان می‌دهد و هم زمین، گاهی نیز بر این حالت حکم می‌فرماید.
هوش مصنوعی: ستاره‌شناسی و پدیده‌های طبیعی هر دو، نشانه‌های روشنی از تغییرات را به نمایش می‌گذارند؛ هم غروب و هم طلوع را می‌توان در آنها مشاهده کرد.
هوش مصنوعی: بعضی از مکان‌ها می‌توانند هم شگون بد داشته باشند و هم خوشی و خوشبختی، به طوری که محل مرگ و تولد افراد در آنجا می‌تواند هر دو حالت را رقم بزند.
هوش مصنوعی: زمانی که بدی‌ها و خوبی‌ها را حساب کند و از آن سوی یک تخته، خوشبختی را بگیرد، بعد از آن...
هوش مصنوعی: گویی برف همه چیز را پوشانده و دیگر هیچ نشانی از آنچه بود، باقی نمانده است.
هوش مصنوعی: این جهان با تمام پیچیدگی‌هایش مانند سطح یک تخته صاف و ساده به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که تو طاقت این همه یا تحمل این شرایط را نداری، پس بهتر است گوشه‌ای را انتخاب کنی و در آنجا آرام بگیری بدون اینکه به اطراف خود توجهی داشته باشی.
هوش مصنوعی: تمام مردان و زنان از دو جهان بی‌خبر به این مکان آمده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر توان تحمل این مسیر را نداری، حتی اگر همه کوه‌ها را هم بسنجی، در برابر درد تو چیزی بیش از کاه نخواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.