به سر زلف دلربای منی
به لب لعل جانفزای منی
گر ببندد فلک به صد گرهم
تو به مویی گرهگشای منی
به بلای جهانت دارم دوست
گرچه تو از جهان بلای منی
هر کست از گزاف می گوید
که تویی کز جهان سزای منی
این همه ترهات میدانم
من برای تو تو برای منی
گر نمانم من ای صنم روزی
تو که جان منی بجای منی
جاودان پادشا شود عطار
گر تو گویی که تو گدای منی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره عشق و وابستگی عمیق به معشوق است. شاعر معشوق را به زلف دلربا و لب خوشرنگش تشبیه میکند و میگوید که حتی اگر آسمان هم در برابر او موانعی ایجاد کند، او میتواند مشکل را حل کند. عشق شاعر به معشوق آنقدر عمیق است که او را بلای جهان خود میداند و احساس میکند که معشوق تنها دلیل زندگیاش است. در نهایت، شاعر بیان میکند که اگر روزی از بین برود، معشوق به عنوان جانشین او باقی میماند و از او خواسته میشود که بگوید که او تنها گدا و عاشق اوست.
هوش مصنوعی: تو هستی در بالای موی دلربای من و همچنین بر لبهای دلانگیز من.
هوش مصنوعی: اگر آسمان به هزاران سختی هم بگریزد، تو به یک نکتهی کوچک میتوانی گرفتاریهای من را حل کنی.
هوش مصنوعی: دوستیام با تو همچنان پایدار است، حتی اگر تو خودت برای من درد و رنجی از جهانی که در آن زندگی میکنم به حساب بیایی.
هوش مصنوعی: هر کسی که بیمهابا صحبت میکند، نمیداند که تویی که شایستهی من در این جهان هستی.
هوش مصنوعی: من همه این حرفهای بیمعنی را میدانم، ولی تو بهخاطر من هستی و من هم تنها برای تو هستم.
هوش مصنوعی: اگر من روزی دیگر در کنار تو نباشم، تو که جان من هستی، جای من خواهی بود.
هوش مصنوعی: اگر تو بگویی که من گدا هستم، عطار همیشه پادشاه خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرچه ای عشق رهنمای منی
دشمن جان مبتلای منی
از تو یابم دوای هر دردی
گر چه تو درد بی دوای منی
اثری از دلم نشد پیدا
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.