هان ای صبا ز لطف به شیراز کن گذر

زین جان بی‌نوا بر جانان پیام بر

کان مبتلای محنت غربت ز اشتیاق

دارد دلی پرآتش و پیوسته دیده تر

گوید دعا به صدق دل و از سر نیاز

دارد امید فاتحه هر شام و هر سحر

ای سالکان راه به همت مدد دهید

باشد رسیم باز به دیدار یکدگر

هستم امیدوار به لطفش که عاقبت

بینم جمال روضهٔ آن سیدالبشر

بار غم فراق عزیزان و رنج راه

بر جان کشم به بوی وصالش درین سفر

بگذر اسیریا به ره عشق او ز بیم

هر جا روی عنایت حق است راهبر