انوری
»
دیوان اشعار
»
مقطعات
»
شمارهٔ ۸۹ - ناصرالدین طاهر را درد دندان عارض گشته انوری این قطعه هنگام عیادت او گفته و در هر بیت‌التزام لفظ دندان نموده است
ای به دندان دولت آمده خوش
درد دندانت هیچ بهتر هست
دارد از غصه آسمان دندان
بر که بر نفس همتت پیوست
زانکه هرگز به هیچ دندان مزد
بر سر خوان آسمان ننشست
تیز دندانی حرارت می
درد دندانت چون به خیره بخست
باز بنمود آسمان دندان
تا الم باز پس کشیدی دست
سر دندان سپید کرد قضا
گفتش ای جور خوی عشوه‌پرست
آب دندان حریفی آوردی
کوش تا رایگان توانی جست
از چنین صید برمکش دندان
مرغ چربست و آشیانی پست
من نگویم که جامه در دندان
زانتقامش به جان بخواهی رست
خیز و دندان‌کنان به خدمت شو
آسمان دیرتر میان دربست
گفت هم عشوه پشت دست بزد
دو سه دندان آسمان بشکست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری درباره درد دندان و غم و اندوه ناشی از آن است. شاعر با بیانی استعاری به این موضوع می‌پردازد و از احساسات مختلفی مانند درد، غم و تلاش برای رهایی از این درد سخن می‌گوید. او دندان را به نشانه مشکلات و سختی‌ها معرفی می‌کند و به نوعی به آینده و امید به بهبودی اشاره می‌کند. در نهایت، این شعر تعبیری از مبارزه با غم و تلاش برای رفع مشکلات است.
هوش مصنوعی: تو که به خاطر قدرت و ثروت دیگران، خوشحالی و شادابی را احساس می‌کنی، آیا واقعا درد و مشکل خود را بهتر از آنچه هست می‌دانی؟
هوش مصنوعی: از شدت غم و اندوه، آسمان به دندان‌هایش فشار می‌آورد؛ زیرا بر نفس و اراده‌ات تأثیر گذاشته است.
هوش مصنوعی: چون هیچ گاه کسی با دندان خود به پاداش بر سر سفره آسمان ننشسته است.
هوش مصنوعی: وقتی دندان‌دردت شدت می‌گیرد، مانند این است که دندان‌هات تیز و داغ هستند و این ناراحتی باعث می‌شود که تو در حالت خیره و متعجب باشی.
هوش مصنوعی: آسمان درخشان و زیبا شد و به زمین نشان داد که درختان و گیاهان در حال رشدند، اما تو دوباره به عقب برگشتی و دستت را کشیدی.
هوش مصنوعی: قضا به دندان‌های سفیدی که سرش را بالا گرفته، می‌گوید: ای آن که به زیبایی و ناز خود می‌نازی و دلبری می‌کنی!
هوش مصنوعی: اگر کسی به تو کمکی کرد، سعی کن تا جایی که می‌توانی از آن بهره‌مند شوی و از آن به‌طور رایگان استفاده کنی.
هوش مصنوعی: از چنین طعمه‌ای دندان نزن، زیرا مرغی چاق و تنومند را در آشیانه‌ای پایین‌تر به دام می‌آورد.
هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که لباس و زحمت به خاطر انتقامش بر تن می‌کنم، اگر بخواهی جانم را بستان.
هوش مصنوعی: بیدار شو و با انرژی به سمت خدمت برو، تا آسمان دیرتر از درب خانه فرود بیاید.
هوش مصنوعی: چند بار با ناز و قهر دستش را به پشت دست زد، که به خاطر زیبایی‌اش، آسمان را به هم ریخت و دندان‌هایش را شکست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرد پرگار چرخ مرکز بست
شبه مرجان شد و بلور جمست
آمد آن رگ‌زن مسیح‌پرست
شست الماسگون گرفته به دست
کرسی افکند و برنشست بر او
بازوی خواجه عمید ببست
شست چون دید گفت عز و علا
[...]
ستد و داد جز به پیشادست
داوری باشد و زیان و شکست
آمد آن حور و دست من بربست
زدم استادوار دست به شست
ز نخ او به دست بگرفتم
چون رگ دست من به شست بخست
گفت هشیار باش و آهسته
[...]
آمد آن حور و دست من بربست
زده استادوار نیش به دست
زنخ او به دست بگرفتم
چون رگ دست من ز نیش بخست
گفت هشیار باش و آهسته
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.