انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۵۲ به خدایی که با بزرگی او چرخ با آنچه اندرو خردست که مرا پای در رکاب سفر دست بوسیدن تو آوردست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به خداوند بزرگ اشاره دارد که تمامی جهان تحت کنترل اوست. شاعر بیان می‌کند که با وجود عظمت خدا، او توفیق یافته است که در مسیر سفرش به او نزدیک شود و در حضورش فروتنی کند.
هوش مصنوعی: به خدایی که با عظمت و بزرگیش، کائنات و جهان سر به راه او هستند و همه چیز در مقایسه با او کوچک و ناچیز است.
هوش مصنوعی: کسی که برای سفر آماده شده و پایش را در رکاب گذاشته، به خاطر عشق و احترام به تو دست به بوسی تو آورده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روز دیگر عتابها کردست
سعد و کرا به یاری آوردست
دین حق تاج و افسر مردست
تاج نامرد را چه در خوردست
دوش در خواب من پیمبر را
دیدمش کو ز امت آزردست
گفتمش ای بزرگ چت بودست
طبع پاک تو از چه پژمردست
گفت زین مقر یک همی جوشم
[...]
ورنه بینی که نقش بس خردست
باد ازین گونه گل بسی بردست
چون چناری میان تهیست فلان
که همه آبها زین خوردست
از درون خالی از برون بی بر
وانگه از حرص پای تا سردست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.