سراجی ای ز مقیمان حضرت ترمد
رسید نامهٔ تو همچو روضهای ز بهشت
حدیث فخری منحول اندرو کرده
که دست و طبعش جز دوک آن حدیث نرشت
غرض چه یعنی دزدیست بیحیا آخر
من این ندانم کز ماده گاو ناید کشت
به کعبهٔ سخن اندر چه ذکر او رانی
که ذکر او نکند هیچ کافری به کنشت
گواهیش که گواهی خود در این محضر
ز ننگ او به همه شهر خود دو کس ننوشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان موضوعاتی همچون نامهای از یک شخص به نام سراجی و محتوای آن اشاره دارد. نویسنده به نقد رفتار و اعتقادات کسانی میپردازد که خود را برتر از دیگران میدانند و از شرافت واقعی دور هستند. او به استفاده از اصطلاحات مذهبی و اجتماعی در جامعه اشاره میکند و نسبت به افرادی که ننگ و عیب خود را پنهان میکنند، انتقاد میکند. در مجموع، این شعر به بررسی نفاق و خودفروشی در جامعه میپردازد و از ضرورت صداقت و شرافت سخن میگوید.
هوش مصنوعی: ای سراجی، نامهات از ساکنان ترمد به دستم رسید و همچون باغی زیبا و پرگل از بهشت است.
هوش مصنوعی: این جمله بیان میکند که کسی که در آنجا صحبت میکند، به اندازهای از کار و دست خود بهرهمند است که تنها از دوک (چرخ نختابی) در آنجا کار میکند و هیچ چیز دیگری از آن ندارد. در واقع، این جمله به نوعی به محدودیتهای فرد در شرایط و امکاناتش اشاره دارد.
هوش مصنوعی: هدف چه معنی دارد وقتی دزدی بیشرم است؟ من نمیدانم چرا از ماده گاو کشت به وجود نمیآید.
هوش مصنوعی: در گفتار و سخن از چه چیز سخن میگویی که نام او را نمیبرند، زیرا هیچ کافری در معبد خود نمیتواند او را یاد کند.
هوش مصنوعی: شاهد این موضوع این است که خودش در این مکان از شرمساری، نام هیچکس را در این شهر ثبت نکرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همه نعیم سمرقند سربهسر دیدم
نظاره کردم در باغ و راغ و وادی و دشت
چو بود کیسه و جیب من از درم خالی
دلم ز صحن امل فرش خرمی بنَوَشت
بسی ز اهل هنر بارها به هر شهری
[...]
جهان ز رفتن مودود شه موئید دین
به ما نمود مزاج و به ما نمود سرشت
جریدهایست نهاد سیه سپید جهان
که روزگار درو جز قضای بد ننوشت
چه سود از آنکه از این پیش خسروان کردند
[...]
چه فتنه بود که در عید گه جنان بگذشت
سواره بر من مسکین ناتوان بگذشت
سلام کردم و پرسید کای فلان چونی
همین بگفت و به شبدیز بر ، روان بگذاشت
چه گویمت ز سخن گفتنش که شیرینی
[...]
نسیم باد بهارست یا هوای بهشت
بهشت چیست وصال نگار حورسرشت
نوای بلبل و آواز چنگ و نغمه ی عود
خوش است و خوش بود آبی روانه بر لب کشت
بهشت روی تو ما را مدام می باید
[...]
کنون که میدمد از بوستان نسیمِ بهشت
من و شرابِ فرح بخش و یارِ حورسرشت
گدا چرا نزند لافِ سلطنت امروز؟
که خیمه سایهٔ ابر است و بزمگه لبِ کِشت
چمن حکایتِ اردیبهشت میگوید
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.