|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از معشوق خود میخواهد که چرا با پنهانکاری و رفتارهای غیرشفافش او را رنج میدهد و دنیای او را به زندان تبدیل کرده است. او از رازهایی که میانشان وجود دارد سخن میگوید و بیان میکند که با وجود دشواریها، معشوق کارهای سخت را برای او آسان میکند. شاعر به مکر و فریب معشوق اشاره کرده و توضیح میدهد که او در برابر این رفتارها نمیتواند هیچ کاری انجام دهد و در نهایت با قلبی آسیبدیده، سختیها و ظلمهای معشوق را تحمل میکند.
هوش مصنوعی: ای جان، تو چهرهات را از من پنهان میکنی تا زندگیام به یک زندان تبدیل شود.
هوش مصنوعی: راز من برای دیگران مشخص شده است و تو هنوز پنهانی میخندی.
هوش مصنوعی: ریختن اشک و غم دل عزیزان اگرچه کار سختی است، تو با رفتار و سخنانت آن را برای خود آسان میکنی.
هوش مصنوعی: هیچکس جرأت ندارد مانند تو در زمینهٔ فریب و حقهبازی عمل کند.
هوش مصنوعی: هر کاری که ممکن است، از ظلم و ستم بر من که دل ضعيفی دارم، انجام میدهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
راز خود اکنون تو پنهان میکنی
بر من مسکین چه تاوان میکنی
کین زمین را از چه ویران میکنی
میشکافی و پریشان میکنی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.