ای زمان شهریاری روزگارت

تا قیامت شهریاری باد کارت

ای ترا پیروزی و شاهی مسلم

باد ببر پیروزی و شاهی قرارت

ای به جایی کاسمان منت پذیرد

گر دهی جایش کجا اندر جوارت

هرکجا رای تو شد راضی به کاری

جنبش گردون طفیل اختیارست

هر کجا عزم تو شد جنبان به فتحی

بر سر ره نصرت اندر انتظارت

خندهٔ خنجر ز فتح بی‌قیاست

نالهٔ دریا ز بذل بی‌شمارت

داغ طاعت بر سرین تا وحش و طیرت

مهر بیعت بر زبان تا مور و مارت

در مقام سمع و طاعت هر دو یکسان

شیر شادروان و شیر مرغزارت

حق و باطل را که پیدا کرد و پنهان

حزم پنهان و نفاذ آشکارت

دی و فردا را به هم پیش تو آرد

بر در امروز امر کامکارت

هر مرادی کاسمان در جیب دارد

بازیابی گر بجویی در کنارت

نقش مقدوری نیارد بست گردون

جز به استصواب رای هوشیارت

بر در کس عنکبوت جور هرگز

کی تند تا عدل باشد یار غارت

پردهٔ شب درگهت را پرده گشتی

گر اجازت یافتی از پرده‌دارت

بارهٔ در هم نیارد کرد گیتی

ثابت ارکان‌تر ز حزم استوارت

افعی پیچان نشد در صف هیجا

تیز دندان‌تر ز رمح خصم خوارت

از دل خارا نیامد هیچ آتش

فتنه‌سوزی را چو تیغ آبدارت

گنج را لاغر کند بذل سمینت

ملک را فربه کند کلک نزارت

کلک از دریا کمال خویش یابد

داند این معنی دل دریا عیارت

لازم دست چو دریای تو زان شد

کلک آبستن به در شاهوارت

تابش خورشید نتواند گرفتن

کشوری از ملک و جاه بی‌کنارت

چاوش اوهام نتواند رسیدن

تا کجا تا آخر صف روز بارت

در درون پره افتد از برون نی

شیرو و گاو آسمان روز شکارت

شهریارا بخت یارت باد نی نی

آنکه او یاری ندارد باد یارت

روز هیجا کاسمان سیارگان را

در تتق یابد ز گرد کارزارت

رخنه در کوه افکند که؟ کر و فرت

لرزه بر چرخ افکند چه؟ گیرودارت

بر فلک دوزد به طنازی در آن دم

حکم بدرابیلک گردون گذارت

در عدد افزون نماید در عمل نی

گاه کوشش ده سوار و صد سوارت

هر سوار از لشکر دشمن دو گردد

نز مدد از خنجر چون ذوالفقارت

جوف دوزخ پر کند قهرت به یک دم

گر جدا افتد ز عفو بردبارت

سایه از قهر تو گر آگاه گردد

بگسلد حایل ز خصم خاکسارت

جمع گردد جزو جزوش بار دیگر

کشته‌ای را کاید اندر زینهارت

پشته چون هامون کند هامون چو پشته

پویه و جولان ز رخش راهوارت

بسکه بر سیمرغ و رستم بذله گفتی

گر بدیدی در مصاف اسفندیارت

خسروا اینگونه شعر از بنده یابی

هم تو دانی ای سخندانی شعارت

شاخ دانش مثل تو طوطی ندارد

می‌نگویم ای چو طوطی صدهزارت

گرچه از این بنده یادت می‌نیاید

باد صد دیوان سخن زو یادگارت

تا دوام روزگار از دور باشد

دور دولت باد دایم روزگارت

گشته هر امروزت از دی ملکت افزون

باد چون امروز و دی امسال و پارت

اصل ماتم تیغ هندی در یمینت

اصل شادی جام باده بر یسارت

ای قوی بازو به حفظ دولت و دین

حرز بازو باد حفظ کردگارت