|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حسرت و دردهایی که به خاطر گناهان و ضعف‌های خود دارد صحبت می‌کند. او از خمار بودن و شرمندگی در برابر خدا و مردم می‌گوید و از خود می‌پرسد که تا کی باید به این حال ادامه دهد و از این وضعیت رنج ببرد. احساس ناامیدی و نیاز به تغییر در او موج می‌زند.
هوش مصنوعی: تا کی باید در حالت مستی و کسالت بگذرانیم؟ ما می‌رویم و دردهای زیادی را تحمل می‌کنیم تا دوباره به زندگی بازگردیم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر رفتارهایمان در نظر مردم بی آبرو شده‌ایم و از خداوند شرمنده‌ایم. تا کی باید این شرمندگی را نسبت به خدا و دیگران تحمل کنیم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بردارد اگر بر درش افکنده شویم
آزاد کند زصدق اگر بنده شویم
ای آنکه زمرده زنده بیرون آری
ما را نفسی ده که بدان زنده شویم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.