بخش ۱ - قصیده دوم (در مدح سلطان یعقوب): حمد بیحد و سپاس بیقیاس مر حضرت عزت را جلت نعمایه و عظمت کبریایه:
بخش ۲ - قصیده مصنوع ثانی در مدح سلطان یعقوب: هوای جنت کویت نسیم عنبر بار
بخش ۳ - دایره: اگر چه شوخ من از دیدن منت رنجست
بخش ۴ - دایره مجتلبه: ربودی از ازل این گوی لطف و حق دادت
بخش ۵ - دایره متفقه: به تخت عرش ترا چون مقام شد از بخت
بخش ۶ - دایره مشتبهه: از آن نبود کسی چون تو در جهان هرگز
بخش ۷ - دایره موتلفه: مگو فلک چو تو خود آورد بصد دوران
بخش ۸ - دایره مختلفه: یقین که کس نگرفته چو تو جهان از عدل
بخش ۹ - دایره منتزعه: نه رهروان بره از پاس عدلت آزرده
بخش ۱۰ - دایره تدویر: ایا شهی که بجان اهلیت گهر افشاند
بخش ۱۱ - از ابیات مصنوعه این غزل بیرون میآید: ای حسن تو آفت درونها
بخش ۱۲ - این قطعه از حشو مصارع اول قصیده مستخرج می شود و از الف خالیست: سرور دهر بحر جود و کرم