سوختم چند چو برق آیی و چون باد روی
من بصد فتنه گرفتار و تو آزادی روی
میکنی جور و جفا تا نکنم یاد تو لیک
تو نه آنی که بجور و ستم از یاد روی
مردم از ناله مردم بکسان جور مکن
هم مرا سوز اگر از پی بیداد روی
ای خوش آندم که چو بازیچه‌ی طفلان گشتم
سوی من خنده زنان آیی و دلشاد روی
از پی پرسش اهلی چه کنی رنجه قدم
ترسم آزرده ز بس ناله و فریاد روی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و خدمت به معشوق است. شاعر از اشک و اندوه خود می‌گوید و به ادب و افتادگی در برابر معشوق اشاره می‌کند. او می‌پرسد که چگونه آینه می‌تواند زیبایی معشوق را نشان دهد. شاعر بیان می‌کند که تا زنده است، در خدمت معشوق خواهد بود و حاضر است مانند شمع بسوزد. او می‌گوید که لذت‌هایی چون موسیقی و شراب در خدمت معشوق از بهشت هم بهتر است. در نهایت، شاعر به آزادی اشاره می‌کند و می‌گوید که آزادی از هر چیز دیگری در دنیا گران‌بهاتر است.
هوش مصنوعی: من در آتش عشق می‌سوزم، مانند برق که ناگهان می‌درخشد، و تو همچون باد می‌گذری. در حالی که من با صدها مشکل و دردسر روبه‌رو هستم، تو به راحتی و آزادانه در حرکت هستی.
هوش مصنوعی: تو به من ظلم و نابرابری میکنی تا مرا از یاد تو دور کنی، اما تو آن‌قدر مهم نیستی که بتوانی با ظلم و ستم، یاد تو را از ذهنم پاک کنی.
هوش مصنوعی: مردم را با غم و ناله‌هایشان آزار نده و از من هم نرنجان، اگر در پی ظلم و ستم خودت روی.
هوش مصنوعی: آن لحظه‌ای که مانند یک اسباب‌بازی برای کودکان شدم، بسیار خوشحالم؛ زیرا تو با لبخند و چهره‌ای شاد به سوی من می‌آیی.
هوش مصنوعی: این بیت ابراز نگرانی از آه و ناله‌هایی است که شاید به خاطر سوالات و دغدغه‌های دیگران به وجود آمده باشد. به نظر می‌رسد که گوینده از عواقب پیگیری مشکلات و رنج‌ها هراسان است و نگران آن است که این فشارها او را آزار بدهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.