|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و تاثیرگذاری یک گل اشاره می‌کند و از آن به عنوان نشانه‌ای از دوست یاد می‌کند. حتی اگر ما از یک گل شرمسار باشیم، آتش عشق و احساسات نسبت به آن دوست می‌تواند شعله‌ای از گرما و احساسات را در دل ایجاد کند که می‌تواند به شدت زنده و پرقدرت باشد. در واقع، عشق و محبت مانند آتش است که از یک گل می‌تواند شعله‌ور شود و بر زندگی تاثیر بگذارد.
هوش مصنوعی: ما به دوست خود تقدیم می‌کنیم، هرچند که از یک گل شرمساریم، زیرا هر دوی ما از یک گل هستیم.
هوش مصنوعی: آن دوست مانند آتش است و زمانی که آتش روشن شود، از یک گل می‌تواند شعله‌ور شود و خرمن‌ها را بسوزاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فرمود مرا نگار یاد از یک گل
بنمود دلم امیدوار از یک گل
ایدوست مگر تو این مثل نشنیدی
هرگز نشود فصل بهار از یک گل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.