ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۳۱ - گل

بردیم بر دوست نثار از یک گل

هستیم اگر چه شرمسار از یک گل

آن یار چو آتش است و آتش چو گرفت

در صد خرمن زند شرار از یک گل