هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از گناهانی که انجام داده سخن می‌گوید و از خداوند درخواست عفو و بخشش دارد. او به یاد می‌آورد که خدا وعده داده در وقت ناچاری دست او را بگیرد و اکنون احساس می‌کند که دیگر عاجزتر از این نمی‌تواند باشد و بنابراین به امید بخشش الهی متوسل شده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از گناهانی که انجام داده سخن می‌گوید و از خداوند درخواست عفو و بخشش دارد. او به یاد می‌آورد که خدا وعده داده در وقت ناچاری دست او را بگیرد و اکنون احساس می‌کند که دیگر عاجزتر از این نمی‌تواند باشد و بنابراین به امید بخشش الهی متوسل شده است.
هوش مصنوعی: اگر من در تمام جهان گناه کرده‌ام، امیدم به عفو توست که مرا نجات خواهد داد.
هوش مصنوعی: گفتی که در روزهای سخت به کمک تو می‌آیم، ولی اکنون که در حال ناتوانی هستم، بیشتر از این ناتوانی نمی‌خواهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بستم دم مار و دم عقرب بستم
نیش و دمشان بیکدگر پیوستم
شجن قرنین قرنین خواندم
بر نوح نبی سلام دادم رستم
بر بسته شد از بستن ماتم دستم
امروز نگویند که من خود هستم
از بیم و امید شادی و غم رستم
برداشتم از جهان دل و بنشستم
گر در مستی حمایلت بشکستم
صد گوی زرین بدل خرم بفرستم
از گفتن سرّ تو دهان بر بستم
هر چند که ده‌زبان چو سوسن هستم
زان روز که در صدر خودی بنشستم
تا بنشستم به بیخودی پیوستم
دریای عدم شش جهتم بگرفتهست
من، یک شبنم، چه گونه گویم: هستم
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.