هوش مصنوعی: این شعر درباره کسی است که به عشق و زیبایی خوبان دل بسته و از مهر و محبت آنها جدا نمی‌شود. او در زیبایی و ظرافت چهره گل، معنا و روح خود را می‌بیند و عشقش تا قیامت همچنان به آن گل وابسته خواهد بود. از این شعر می‌توان فهمید که عشق عمیق و ماندگار است و اثر آن تا ابد دوام خواهد یافت.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره کسی است که به عشق و زیبایی خوبان دل بسته و از مهر و محبت آنها جدا نمی‌شود. او در زیبایی و ظرافت چهره گل، معنا و روح خود را می‌بیند و عشقش تا قیامت همچنان به آن گل وابسته خواهد بود. از این شعر می‌توان فهمید که عشق عمیق و ماندگار است و اثر آن تا ابد دوام خواهد یافت.
هوش مصنوعی: کسی که دلش به خوبی‌ها وابسته شده و از محبت معشوقش جدا مانده، در درماندن و افسردگی به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: در چهره گل، روح و حیاتی را می‌توان دید و دل او تا پایان دنیا در زیبایی گل باقی خواهد ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید خراسان و خدیو زابل
از نخشب و کش بهار گردد کابل
غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون
جیحون به پل دارد و یبغوی به غل
پرسید کسی منزل آن مهر گسل
گفتم که: دل منست او را منزل
گفتا که: دلت کجاست؟ گفتم: بر او
پرسید که: او کجاست؟ گفتم: در دل
من آن توام تو آن من باش ز دل
بستاخی کن چرا نشینی تو خجل
گر جرم همه خلق کنم پاک بحل
در مملکتم چه کم شود؟ مشتی گل
گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل
بر تارک خورشید نهی پای محل
مر جاه ترا خدای ما ، عزوجل
جاوید رقم ز دست بر لوح ازل
گویند مرا به هِجر آن ماه چگل
بَر نِهْ ز شکیب و صبر زنجیر به دل
زنجیر به دل چه سود از صبر که هست
زلفین چو زنجیرش زنجیر گسل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.