|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات شعری از غزلیات عاشقانه و غمگین است. شاعر به شدت تحت تاثیر عشق و مصائب آن قرار دارد. او می‌گوید وقتی خون می‌نوشم، احساساتم شدید‌تر می‌شود و بدون موسیقی و نغمه، جایی که شراب هست، خوشایند نیست. همچنین، اشاره به درد و رنجی می‌کند که از دلش ایجاد شده، انگارکه سینه‌اش به شدت آسیب دیده و همانند خانه‌ای است که در آن آتش برپا شده است. این شعر نمادی از عشق و اندوهی عمیق است.
هوش مصنوعی: وقتی که در دل حزن و اندوه می‌غُلطم، میل و اشتیاق من بیشتر می‌شود، و در جایی که شراب وجود دارد، بی‌نغمه و آهنگ خوش، مکان جذابی نخواهد بود.
هوش مصنوعی: از شدت درد و رنجی که در دل دارم، تمام احساساتم را همچون کسی که در آتشی سوزان محاصره شده، بی‌تابی می‌کنم. سینه‌ام به اندازه یک خانه‌ای که در آن آتش شعله‌ور شده، پر از اضطراب و ناراحتی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.