پیر طریقت گوید: ایمان ما از راه سمع است نه حیلت عقل به قبول و تسیلم است نه به تأویل و تصرف دل اگر گوید چرا؟ گوئی من امر را سرافکنده ام، عقل اگر گوید که چون؟ پاسخ ده که من بنده ام ظاهر قبول کن و باطن بسپار

خدایا گاهی بخود نگرم گویم از من زارتر کیست؟ گاهی به تو نگرم گویم از من بزرگوارتر کیست؟ بنده چون به عمل خود نگرد به زبان تحقیر از کوفتگی و شکستگی خود گوید:

و چون به لطف الهی و فضل ربانی نگرد به زبان شادی و نعمت آزادی گوید:

وقتی خواهد آمد که زبان در دل برسد و دل در جان برسد و جان در سر برسد و سر در حق برسد آنگاه دل به زبان گوید خاموش سر به جان گوید خاموش و نور به سر گوید خاموش خداوند گوید ای بنده من دیری بود تا تو می گفتی، اکنون من می گویم و تو می شنو