الهی چون با خود نگرم و کردار ز خود بینم گویم از من زارتر کیست؟ و چون با تو نگرم و خود را در بندگی تو بینم گویم از من بزرگوارتر کیست؟
گاهی که به طینت خود افتد نظرم
گویم که من از هرچه در عالم بترم
چون از صفت خویشتن اندر گذرم
از عرش همی بخویشتن درنگرم
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
الهی چون با خود نگرم و کردار ز خود بینم گویم از من زارتر کیست؟ و چون با تو نگرم و خود را در بندگی تو بینم گویم از من بزرگوارتر کیست؟
گاهی که به طینت خود افتد نظرم
گویم که من از هرچه در عالم بترم
چون از صفت خویشتن اندر گذرم
از عرش همی بخویشتن درنگرم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر دو حالت درونی انسان است: زمانی که به خود و اعمالش می‌نگرد، احساس ناچیزی و زشتی می‌کند و خود را از دیگران بدتر می‌بیند. اما وقتی به بندگی خداوند توجه می‌کند، احساس بزرگی و ارزشمندی می‌کند. شاعر در نهایت به این نتیجه می‌رسد که در حالتی که به صفات انسانی خود می‌نگرد، احساس حقارت می‌کند، اما وقتی از این صفات فراتر می‌رود و به خدا می‌نگرد، به عظمت و بزرگی خود پی می‌برد.
هوش مصنوعی: ای خداوند، وقتی به خودم نگاه می‌کنم و اعمال خود را می‌بینم، فکر می‌کنم که هیچ‌کس بی‌چاره‌تر از من نیست. اما وقتی به تو نگاه می‌کنم و خود را در مقام بندگی تو می‌یابم، احساس می‌کنم که هیچ‌کس بزرگوارتر از من نیست.
هوش مصنوعی: هرگاه به ذات و فطرت خود فکر می‌کنم، به این نتیجه می‌رسم که از هر چیزی در این جهان بدتر هستم.
هوش مصنوعی: زمانی که از ویژگی‌ها و صفات خود عبور می‌کنم، حتی از عرش هم به درون خودم نگاه می‌کنم و تأمل می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.