ازان صد هزاران یکی زنده نیست

خنک آنک در دوزخ افگنده نیست

که را برکشیدی تو افگنده نیست

جز از تو جهاندار دارنده نیست

بدو گفت کمتر ز من بنده نیست

چو من در جهان خوار و افگنده نیست

زانک هر چیزی که آن پاینده نیست

هرک دلبندد درو دل زنده نیست

زندگی کردن بجان زیبنده نیست

جز بجانان زنده بودن زنده نیست

چون ز دل دنیات دور افکنده نیست

جای تو جز دوزخ سوزنده نیست

پادشاها جز که یاس بنده نیست

گر عرض کان رفت باز آینده نیست

چون گریزم زانک بی تو زنده نیست

بی خداوندیت بود بنده نیست

ماه تابانست و همچون روی تو تابنده نیست

ابر بارانست و همچون چشم من بارنده نیست

پیش رفتارت نیاید راه کبکم در نظر

گر رونده هست، لیکن همچو تو آینده نیست

حور بسیار است، دل بردن نیارد همچو تو

[...]

کسی خود درین دیر گردنده نیست

که دارنده دیر را بنده نیست

عاشق که دور ماند ز معشوق زنده نیست

بر من مخند بخت که این جای خنده نیست

تا غایبی ز چشم من ای پادشاه حسن

بی تو چه محنت است که بر جان بنده نیست

گلگون اشک راندم و در تو نمی‌رسم

[...]

از خودی هر کو نمیرد زنده نیست

بی بقای حق کسی پاینده نیست

رنگم درین چمن به هوس پر زننده نیست

یعنی پر شکسته به جایی رسنده نیست

عمری‌ست موج گوهر ما آرمیده است

نبض نگه به دیده حیران جهنده نیست

افتاده‌ایم در قدم رهروان بس است

[...]

مبتذل صبح و شام تازگی‌ آرنده نیست

مسخرهٔ روزگار آنقدرش خنده نیست

آینه در پیش‌ گیر محرم تحقیق باش

غیر ز خود رفتنت پیش تو آینده نیست

وشت طور زمان لمعهٔ برق است وبس

[...]

کار اهل الله را طعن از کسی زیبنده نیست

هرچه خواهد می‌کند عارف کسی را بنده نیست

درد بی‌دردی عجب دردی است ضعف طرفه‌ای است

صاحب این درد گویا در حساب زنده نیست

طفل چون آید به عالم گریه‌اش دانی چراست

[...]

با چنین کردار اگر شرمنده نیست

خواجه عاقل نیست یا خود بنده نیست

گفت آری بِشْرِ حافی بنده نیست

کز چنین کردار خود شرمنده نیست

که ز اشیاء غیر من پاینده نیست

همه میرند و جز من زنده نیست

ای که شاهی جز تو را زیبنده نیست

غیر م لکت، م لکتی پاینده نیست

زآنکه دنیا جای عیش و خنده نیست

بر فرح این تنگنای ارزنده نیست