ورا از تن خویش باشد بزه

بزه کی گزیند کسی بی‌مزه(؟)

دگر دانشومند کو از بزه

نترسد چو چیزی بود بامزه

ز کار بزه چند یابی مزه

بیفگن مزه دور باش از بزه

چوفرزند باشد بیابد مزه

ز بهر مزه دور گردد بزه

نه از خواب و از خورد بودش مزه

نه بگسست از چشم او نایزه

به هر تیر کاو برگشادی ز زه

زمانه زدی نعره گفتی که زه

همه ساله دربند آرد به زه

وزین هر دو کیتی به روی بزه

خلق خود را دور دار از هرمزه

تا نیفتی در وبال و در بزه

گرنه نامعقول بودی این مزه

کی بدی حاجت به چندین معجزه

از همه عیش و خوشیها و مزه

او نبیند جز که قشر خربزه

سنت و عادت نهاده با مزه

باز کرده خَرْقِ عادت معجزه

جمع گردد بر وی آن جمله بزه

کو سری بودست و ایشان دم‌غزه

زهی زور دست شهنشاه زه

که بست از سر دست بر چرخ زه

دو زاغ کمان را نهاده به زه

سپهر و ستاره همی گفت: زه

نیست در کار ز تکرار بزه

لیکن آن می برد از کار مزه

چون به کامت ز ورع نیست مزه

لقمه را از مزه پرسی نه بزه

چو آن قوس قزح را ساخته زه

بگفت از چاشنی قوس قزح؛ زه !

زنی داشت کدبانو و خوشمزه

ز جمله جهان عاشق خربزه

سپس حمله‌ورگشت بر خربزه

بخورد آنچه‌ را یافت‌ زان خوشمزه