هر چه خود را به آن کند توصیف

مکنش بر خلاف آن تعریف

قاطع از بهر دشمن است این سیف

تو کشی دوست حیف باشد حیف

هست نظمی لطیف عمر شریف

کش مرض قافیه ست و مرگ ردیف

هفته ای را ز زیر خاک کثیف

بر زند سر یکی گیاه ضعیف

خاصه اکرام این گرامی ضیف

که بود حیف غفلت از وی حیف

زین دو باد عفن ز طبع کثیف

داد بر باد نقد عمر شریف

گر صمد را کسی کند تعریف

فهو مالم یکن له تجویف

کره مصمت است بی تجویف

جمع گشته در او لطیف و کثیف

این صفت ها و حال های شریف

که در آنها کتب شده تصنیف

شیخ گفتا که ای به فهم لطیف

از چه روی چنین ضعیف و نحیف

تنگ شد قافیه عمر شریف

دمبدم می شودش مرگ ردیف

چون ورد عرابیان بیجیف

نحن العرب است و نکرم الضیف

دریغا که بگذشت عمر شریف

به جمع قوافی و فکر ردیف

آگه ز درد خسته عشق بتان کسیست

کو خود ز درد عشق بود خسته و ضعیف

بیمار عشق را ز فغان جان به لب رسید

بی درد را خیال که نی می‌زند حریف

حیف کاخر شد از جهان بیرون

خواجه با وقار صاحب سیف

سال فوتش زهر که جستم گفت

خواجه سیدی محمد حیف

پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف

ما را نبود بغیر غم یار و حریف

با اینهمه شادیم بقرآن مجید

چون حافظ حال ماست الله لطیف

دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف

یک صد شود از لطف خداوند لطیف

ده یک چونمیدهد که تخم افزون به « کذا »

طوفان فنا برافکند تخم خریف

دید فرزندی چنان خوب و لطیف

موی ژولیده رخش زرد و نحیف

گر نبودی خلق محجوب و کثیف

ور نبودی حلقها تنگ و ضعیف

می صافی و معاشران ظریف

چمن دلکش و هوای لطیف

هر درخت گلی بوصف گلی

کرده رنگین رساله یی تصنیف

همه را داده دوست جام مراد

[...]