بر شاه رفت و سخن ساز کرد

به گفتار بد از من آغاز کرد

به پیش پدر شد سخن ساز کرد

زسیروس و کار وی آغاز کرد

سپس رفتن مصر را ساز کرد

در گنج های کهن باز کرد

سخن ها به یونانیان باز کرد

هم از فر اسکندر آغاز کرد

یکی جنگ با رومیان ساز کرد

که قیصر در آشتی باز کرد

یار آنقدر، به حسن بنازید و ناز کرد

کش روزگار هستی خود را نیاز کرد

با حقه بازیش فلک حقه باز باخت

باید قمار با فلک حقه باز کرد

زاهد ز کعبه رخت به دیر مغان کشید

[...]

چو دانا ز گنجینه در باز کرد

بنام خدا نامه آغاز کرد

چو زین نامه گیتی پرآواز کرد

ابر نام محمود شه ساز کرد

تا کلک صنع چشم تو سرمشق ناز کرد

همچون تذرو ناز تو در چشم باز کرد

آمد سلاح غمزه‌ات از بهر هوش من

کرد آنچنان به من که به محمود ایاز کرد

شهد لبت که باد تبرزد غلام او

[...]

کوشش او با قناعت ساز کرد

تا به کشکول گدائی ناز کرد

زُهره دگر باره سخن ساز کرد

زمزمۀ دلبری آغاز کرد

چون که ‌خدا چنگ ‌چنین ساز کرد

چنگ‌زنی بهر وی آواز کرد

زمانه خنک طبعی آغاز کرد

طبیعت به سردی سخن ساز کرد

سر و روی خود شستن آغاز کرد

پر و بال مالید و پرواز کرد

دو چشمش به بستر ز هم باز کرد

سخن گفتن خویش آ غاز کرد

در گنج شاهی همی باز کرد

سلاح دلیران همه ساز کرد

به خود این چنین راز دل ساز کرد

ز اندوه و غم نغمه آغاز کرد

دل آنچه داشت در بر دلبر نیاز کرد

نازم به همتش که مرا سرفراز کرد

یک بوسه زان دو لعل بصد جان برابر است

الحق که جای داشت بما هر چه ناز کرد

نازم به نقطهٔ دهن او که بی سخن

[...]

نرگس بیمار ز هم باز کرد

باز چو بلبل سخن آغاز کرد

چو رنگ از رخ روز، پرواز کرد

شباویز، نالیدن آغاز کرد