چون نماید ذره پیش آفتاب

هم‌چنانست آفتاب اندر لباب

دیدهٔ حسی زبون آفتاب

دیدهٔ ربانیی جو و بیاب

کو نظرگاه شعاع آفتاب

کو نظرگاه خداوند لباب

هین بخور پاک و حلال و بی‌حساب

بی صداع و نقل و بالا و نشیب

هین بیا ای طالب دولت شتاب

که فتوحست این زمان و فتح باب

لیک بد مقصودش از بانگ رباب

هم‌چو مشتاقان خیال آن خطاب

می‌فتاد از جوزبن جوز اندر آب

بانگ می‌آمد همی دید او حباب

قصد من آنست که آید بانگ آب

هم ببینم بر سر آب این حباب

گرد جو و گرد آب و بانگ آب

هم‌چو حاجی طایف کعبهٔ صواب

این جهان خمست و دل چون جوی آب

این جهان حجره‌ست و دل شهر عجاب

که کی باشد کو بپوشد روی آب

طین کی باشد کو بپوشد آفتاب

هم‌چنان می‌رو ز هدهد تا عقاب

ره نما والله اعلم بالصواب

کمترین خلعت که بدهد در ثواب

بر فزاید بر طراز آفتاب

فربهش کن آنگهش کش ای قصاب

زانک بی‌برگ‌اند در دوزخ کلاب

مستمع خفتست کوته کن خطاب

ای خطیب این نقش کم کن تو بر آب

هر چه صد روز آن کلیم خوش‌خطاب

ساختی در یک‌دم او کردی خراب

پس همی گفتند با خود در جواب

بازگونه می‌روی ای کژ خطاب

ره‌شناسی می‌بباید با لُباب

هر رهی را خاصه اندر راه آب

ز آسمان‌ِ حق سکوت آید جواب

چون بود جانا دعا نامستجاب

آن دو قوم آسوده از جنگ و حراب

وین بشر با دو مخالف در عذاب