چند فارغ از نشاط درد و درمان زیستن

همچو خون مرده زیر پوست پنهان زیستن

شوق و این ناآشنایی؟ عشق و این بی نسبتی؟

تشنه دیدار وانگه در بیابان زیستن

خوبی از اندازه بیرون می بری انصاف نیست

[...]

عمر اگر باقی‌ست رنجش‌ها کهن خواهد شدن

آن لبان تلخ گو شیرین‌سخن خواهد شدن

باز خواهد آمدن از نقش بازی ها خیال

این دو چشم بتگر من بت شکن خواهد شدن

پاسخ گفتار زشت ما هم استغفار ماست

[...]

در چراغ حکمت از مغز خرد روغن مکن

جز به نور عشق راه معرفت روشن مکن

حکمت از خود جوی و از یونان و یونانی مخواه

از کنار خوشه چینان دانه در خرمن مکن

عشق بازان را قوام جسم از قوت دل است

[...]

دلا رو زان خم ابرو بگردان

بدل کردیم قبله رو بگردان

رخ از هندوی خطش سومناتست

مسلمانی رخ از هندو بگردان

نبینم غره آن رو مبارک

[...]

سبو بیار و پر از آب زندگانی کن

ز جام می طلب عمر جاودانی کن

نگفت جم به فریدون جزین که جور مکن

جهان ز تست دگر هرچه می توانی کن

نشاط طبع حکیمان علاج بیمارست

[...]

عیش تنگم کز دل افشردن چکد خوناب ازو

چشم سوزن دان که تار آید به پیچ و تاب ازو

عهد ممنون خواهدم از خویش چون گویم مباش

خشگ سالی را که گردد آبرو نایاب ازو

هیچ کس رخت از طلسم آسمان بیرون نبرد

[...]

به دل فگار دارم گله بی نهایت از تو

به کدام امیدواری نکنم شکایت از تو

به هزار جان سپاری ز جفا نیامدی باز

شده ناامید دیگر دل من به غایت از تو

سر و برگ من نداری به کجا روم؟ چه سازم؟

[...]

دوش کردیم دل و دیده به دیدار گرو

سر نهادیم به پوشیدن اسرار گرو

پاک بازانه کشیدیم سر از داو حریف

سیم و زر باخته و جبه و دستار گرو

علمی شقه عمامه از آن زلف نداشت

[...]

همنفسی به جان خرم قافله تتار کو؟

مردی ازان زمین کجا؟ گردی ازان دیار کو؟

جادوی او به خواب خوش غارت صبر می کند

گریه شب رو مرا شورش کارزار کو؟

فایده ای نمی دهد داروی تلخ ناصحان

[...]

به دوریت نتوان بود نیز دور از تو

حسد به خویش برد عاشق غیور از تو

مرا کرشمه حسن تو کرده سرگردان

نه غیبتم به حضور است و نی حضور از تو

فکندی آینه را از نظر ز بی قیدی

[...]

نوید عهد گل از نورسان باغ شنو

بشارت طرب از گردش ایاغ شنو

سرم ز حرف پراکنده گوی در شور است

صدای مغز پریشانم از دماغ شنو

شهید یار به ناوردگاه یار اولی

[...]

نیست دوران را نشاطی رطل مالامال کو؟

مطربی کز وی بگردد آسمان را حال کو؟

تاج عزت بالشست و تخت رفعت بسترست

سلطنت را یک جوانمرد بلنداقبال کو؟

بوم و دشت مملکت پر از شکار فربهست

[...]

از صبح روزگار گشاد جبین مجو

روی شکفته از دل اندوهگین مجو

چشم ثبات مهر ندیدم بر آسمان

جنسی که بر فلک نبود از زمین مجو

قاصد پیام یار ز ما آورد به ما

[...]

به دست طبع عنان داده ای دریغ از تو

به چنگ صد هوس افتاده ای دریغ از تو

حریف نغمه مستان و صحن بستانی

نه مرد سبحه و سجاده ای دریغ از تو

ز عیش های صبوحی به دامن عصمت

[...]

از نصیحت برفروزد روی تو

از شکر گردد ترش ابروی تو

چند گرم خشم و بی باکی شدن

روی تو در آتشست از خوی تو

با می ما مشگ تو آمیختند

[...]

حسن از خط شود قوی بازو

یار نوخط خوش است و …ـو

از نظر خط حجاب بردارد

گرچه از خط نقاب سازد رو

مرشدت به جوان که این مثل است

[...]

کاریست بر ملا گذران در خفا گره

فکری چو تار سبحه ز سر تا به پا گره

سیاره و ثوابت این کارخانه را

دل ها چو کهرباست ز خوف قضا گره

بس خرده های زر چو گلت در دهان کنند

[...]

دلی دارم ازو دل ها شکسته

دلی از هر صدای پا شکسته

تنی دارم ز طوفان حوادث

چو کشتی در ته دریا شکسته

ز رعنایان که بر آتش نهندم

[...]

پرده بردار و صلای می به شیخ و شاب ده

صومعه داران عارف را شراب ناب ده

آخر ای ابر کرم پرورده فیض توایم

دود از ما تشنگان برخاست ما را آب ده

از ادب حرفی رقم آموزگار ما نکرد

[...]

تا شوی هم انس آگاهی اطلاق خواب ده

ترک بالین حریر و بستر سنجاب ده

نقش هر پندار پیش آید، به می از دل بشوی

سر به صورت خانه نام و نسب سیلاب ده

ساقی ار نوشی بگوید، زهد و تقوا کن نثار

[...]