نوید عهد گل از نورسان باغ شنو
بشارت طرب از گردش ایاغ شنو
سرم ز حرف پراکنده گوی در شور است
صدای مغز پریشانم از دماغ شنو
شهید یار به ناوردگاه یار اولی
همین وصیت پروانه ز چراغ شنو
بر اهل شوق ره فیض درنمی‌بندند
نوای بلبل اگر نیست صوت زاغ شنو
درون قطره ز طوفان عشق شوری هست
صدای سیل بر اطراف باغ و راغ شنو
ز اصطلاح ره آگه شو و ز هر سر خار
لطیفه‌ای که شوی از اداش داغ شنو
خبر ز عرصه کنعان و مصر بیرون پرس
هزار یوسف گم‌گشته در سراغ شنو
قصور عافیت از خودگذشتگان دانند
ز من مذمت آسایش و فراغ شنو
ز غم بسوز «نظیری» که گفته بود تو را؟
ندیم میکده شو لابه گوی و لاغ شنو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به تجلی عشق و شوق زندگی اشاره می‌کند و از زیبایی‌ها و طرب ناشی از آن صحبت می‌کند. او به کنایات و نمادهایی چون پروانه و چراغ، بلبل و زاغ اشاره می‌کند تا دلبستگی و درک عمیق زندگی را تبیین کند. شاعر مردم را به هوشیاری در مسیر عشق دعوت می‌کند و از سرشار بودن دل از شور و شوق سخن می‌گوید. همچنین به جستجوی گمشدگان عشق و یادآوری سختی‌ها و فراق‌ها پرداخته و از تجربه‌های گذشتگان بهره می‌برد. به طور کلی، شعر دعوتی به زندگی با احساس و عشق است.
هوش مصنوعی: از جوانی گل، خبر خوشی از باغ بشنو و از دورانی که شادی به گردش آمده، نوید خوشی را بشنو.
هوش مصنوعی: سر من پر از حرف‌های بی‌مورد و آشفته است، صدای افکار سردرگم من را از دور بشنو.
هوش مصنوعی: شهید به معشوق خود پیوسته و در این راه، همانند پروانی که با چراغ می‌سوزد، وصیتی کرده است. این سخن به یادآوری می‌آید که عشق و فداکاری در مسیر عشق حقیقت دارد.
هوش مصنوعی: تمامی افرادی که شوق و اشتیاق دارند، در راه رسیدن به نعمت‌ها و فیض‌ها محدود نمی‌شوند، حتی اگر صدای بلبل نباشد، گوش دادن به صدای زاغ نیز می‌تواند تجربه‌ای ارزشمند باشد.
هوش مصنوعی: در اعماق یک قطره از طوفان عشق، هیجانی وجود دارد. صدای سیل را بشنو که در اطراف باغ و زمین‌های سبز میComplex است.
هوش مصنوعی: از اصطلاحات و رموز راه باخبر باش و از هرچیزی که به چشم می‌آید، نکته‌ای را بردار؛ هر بار که این کار را انجام می‌دهی، از تاثیر آن بر قلب و احساساتت آگاه باش.
هوش مصنوعی: از خبرهای سرزمین کنعان و مصر بپرس و هزاران یوسف گمشده را در یاد داشته باش.
هوش مصنوعی: ناتوانی و کمبود آسایش را افراد گذشته از خودشان می‌دانند، حال آنکه من را به خاطر آسایش و راحتی‌ام سرزنش می‌کنند.
هوش مصنوعی: از غم بسیار بسوز که چه کسی تو را می‌شناخت؟ به میکده برو و از جام بگوی و گوش کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.