... که چون کاروانی رسیدی فراز

از آن باژبانان فغان آمدی

تنی ده سوی کاروان آمدی ...

... سه روز و سه شب لشکر آمد به دشت

ز گردون فغان یلان برگذشت

چهارم تبیره سپیده دمان ...

... حلقه زلفش بدی چون عروةالوثقی مرا

ای مسلمانان فغان کان عروةالوثقا گذشت

دین و دنیا گفتمی در بازم اندر کار عشق ...

... ور همی دعوی کنی گویی که لی صبر جمیل

پس فغان و زاری اندر بیت احزان شرط نیست

چون جمال یوسفی غایب شدست از پیش تو ...

... گه رخم از اشک چشمم زعفران پر زر کند

ای مسلمانان فغان زان دلربای مستحیل

کو جهان بر جان من چون سد اسکندر کند

از پی تو ز عدم ما به جهان آمده ایم

نز برای طرب و لهو و فغان آمده ایم

عشق نپذیرد هستی و پرستیدن نفس ...

... خلاف وعده بسیار جانان

فغان ای مردمان فریاد فریاد

ز شوق دیدن و گفتار جانان ...

... ز چشم مست ناهشیار جانان

فغان زان سنبل سیراب مشکین

دمیده بر رخ گلنار جانان ...

... بلعجب اندر نظاره سوی تو

با خروش و با فغان دیوانه وار

خاک پاشم بر سر اندر کوی تو ...

... بلبل چه مذکر شده و قمری قاری

برداشته هر دو شغب و بانگ و فغان را

آید به تو هر پاس خروشی ز خروسی ...

... چو شست اندر کشم لابد همه عالم شود ویران

همی بانگ و فغان خیزد ز هر کو خانمان دارد

بجنبد عالم علوی چو زین یک بیت برخوانم

چرا چندین عجب داری که نادانی فغان دارد

ز دریای محیط عقل جیحون معانی را ...

... اندرین ماتم دو کف بر فرق کژدم وارنه

کی کند چون حرز سودت زاری و بانگ و فغان

حرز ابراهیم پیغمبر همی خوان زیر لب ...

... ای بی وفا ای پاسبان آشوب کم کن یکزمان

چندین چرا داری فغان ای بی وفا ای پاسبان

گر خود نخسبی یکزمان ای کافر نامهربان ...

... بر جان او این بسته شد ای بی وفا ای پاسبان

ای سنگدل ای پاسبان کمتر این بانگ و فغان

تا خواب مانم یک زمان ای سنگدل ای پاسبان ...

... نزدیک حورا صورتی ای سنگدل ای پاسبان

من روز و شب گریان ترم وز عشق با افغانترم

در درد تو حیرانترم ای سنگدل ای پاسبان

... آنرا که تو خون ریختی از شوق نیاید

از لذت تیغ تو از آن کشته فغانی

کار همه عیاران از سوز وصالت ...

... ور همی دعوی کنی گویی که لی صبر جمیل

پس فغان و گریه اندر بیت احزان شرط نیست

چون همی دانی که منزلگاه حق جز عرش نیست ...

... ای دوست چو سودی نکند گوهر ما را

آن به که نکوشی بخروشی به فغانی

نان پیش فرست از پی آن کامدگان را ...

... چون بدیدند مرد را زان سان

زود برخاست زان میانه فغان

که شنیدیم ما ز قول رسول ...

... چه تو مردم چه دیو و دد چه ستور

با همه حسرت و فغان و غریو

پای عقلت ببسته اند سه دیو ...

... سال و مه پاس او همی دارند

آن وشاقان پر فغان و فضول

شده بر لهو یکدگر مشغول ...

... همه را بر فلک رسیده خروش

بارگاه از فغانشان پر جوش

وآن ملک زاده ساعتی بی کار ...

... رازقم من تو در میان سببی

پس چرا با فغان و با شغبی

رو سوی خانه باز شو بشتاب ...

... هست خصمش ز بیم او مدهوش

آسیاوار با فغان و خروش

هست خالی ز عیب و نقص و فضول ...