... راندی چو برق محمل خود گرم و من چو ابر

در گریه و فغان ز پی محملم هنوز

بگسست چون زمام شتر رشته حیات ...

فغان ز ابلهی این خزان بی دم و گوش

که جمله شیخ تراش آمدند و شیخ فروش ...

... جامی ز کوی هستی بربست رخت گویی

کز هیچ سو نیاید دیگر فغان و آهش

... بس معانی که نمود از تتق غیب جمال

دیدی آن رخ مکن از آه و فغان جامی بس

یافتی وصل گل ای بلبل شوریده بنال

... باشد خورد زین رهگذر یک لحظه بادی بر دلم

چشمم ز خوبان خون فشان دل همدم آه و فغان

طبع بلاجو هم چنان باشد بدیشان مایلم ...

... نه همچو ساده دلان در هوای سیم و زریم

سگ تو دوش به جامی فغان کنان می گفت

خموش باش که از ناله ات به درد سریم

هر شبی کز ماه مهرافروز خود یاد آورم

از فغان و ناله شهری را به فریاد آورم

شیوه شیرین اگر این ست کان بدخوی راست ...

بس که درد سر ز فریاد و فغان خود کشم

از دهان چون ناله می خواهم زبان خود کشم ...

... مستی و خموشی نسزد مطرب ما کو

تا شور و فغانی ز نی و چنگ برآریم

ما آینه طلعت یاریم نشاید ...

صوفی چه فغان است که من این الی این

این نکته عیان است من العلم الی العین ...

... گر تو کنی غم خواریی از غم چه باک ای نازنین

با آنکه شد دردم قوی خواهم فغانم نشنوی

ترسم که بهر من شوی اندیشه ناک ای نازنین ...

... بودن به کوی او نتوانم شب فراق

ترسم فغان من برد از دیده خواب او

گاه سوال بوسه به جامی نگفت هیچ ...

... مخمور چشم جادویش از خواب چاشتگاه

هر سو ز شوق طلعتش افغان اهل درد

هر جا ز ظلم غمزه اش آواز دادخواه ...

... جامی ز جام غصه چو خون جگر خورد

نبود سرود مجلس او جز فغان و آه

... لب فروبند که جز رزق تو نازل نشود

گر به فریاد و فغان سقف فلک بشکافی

امتیاز سره و قلب جهان دشوار است ...

هر سر مو بر دل من گر زبانی داشتی

از غم عشق تو فریاد و فغانی داشتی

بستر راحت نخواهم ای خوش آن شبها که من ...

... هیچ گه کلبه احزان کسی

از تو داریم فغان ها که چرا

نکنی گوش به افغان کسی

آیت رحمتی ای ماه ولی ...

... گلهای حسن معنوی عشق کهن را زان نوی

گر شمه ای زان بشنوی چون بلبل آیی در فغان

حسنی که بر مه تافته مه جیب خود بشکافته ...

... گر تو با این جمال جلوه کنی

شور و افغان بر آید از عشاق

کز دو عالم همین وصال تو بس ...

... بر زبان بودت این حدیث هنوز

که برآمد ز من فغان و خروش

کز دو عالم همین وصال تو بس ...

... سیاه ساخت فراق تو خان و مان مرا

فغان همی کنم از داغ هجر تو شب و روز

ولی چه سود که تو نشنوی فغان مرا

ز ناله راز نهانم به روی روز افتاد ...

... گر ز عشقت خبری هست بگو ای واعظ

ورنه خاموش که فریاد و فغان چیزی نیست

بنده عشق شدی ترک نسب گو جامی ...