اسلام علوی انسان سازم آرزوست 🤲 در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۰۲ در پاسخ به A Zakariyanezhad دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۳:

منظورش این است که خدا دیگر نمی خواهد آن خدایی که مردم ازش درست کردند باشد..

امثال مولانا عارف فقیه عالم و حکیم بودند، بعد چگونه حکم بی خدا بهشون می چسبونید..

در تمام اشعارش بوی خدا و قرآن و اولیای بر حق خدا رو می توانید به وضوح بچشید، البته آثار مولانا مانند قرآن است که هرکس به اندازه فهم و سلیقه خودش از آن برداشت می کنند..

مهدی مدانلو در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۵۲ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۷:

پیوند به وبگاه بیرونی

 

 

استاد عذرخواهی میکنم جسارتا شرح مناسبی برای شاعر بزرگوار فروغی سراغ دارید؟

 

اسلام علوی انسان سازم آرزوست 🤲 در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۵۲ در پاسخ به هادی رنجبران دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۳:

جهل شدید دارند مردم در معرفت به خدا و اولیای برحقش..

فکر میکنید امثال مولانا یک کوته فکر بودند و صرفا شاعر بودند، نخیر آنها عارف به معرفت خدا و اولیای آنها بودند..

در تمامی شعرهایش، از حسام الدین و صلاح الدین و سلیمان لسین معنوی که اسم آورده همه و همه اش منظور حضرت قائم است..

ولی در آن زمان بسیاری از عرفا مانند مولوی، حافظ، عطار و ... بخاطر شیعه کشی شدید در آن زمان مجبور به رندی (تقیه) بودند و بارها از نام رندان باری توصیف خود اسم برده اند...

مهدی مدانلو در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۵۰ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۷:

سلام دوستان وقتتون بخیر عذرخواهی میکنم آیا شرح مناسبی برای دیوان فروغی است اگه میشه معرفی کنید

حمزه حکمی ثابت در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۰۵ دربارهٔ سنایی » طریق التحقیق » بخش ۳۷ - منهاج العارفین و معراج العاشقین:

در برخی منابع آمده است: 

 

دو قدم بیش نیست این همه راه 

راه هموار شد سخن کوتاه 

 

یک قدم بر سر وجود نهی 

وان دگر در بر ودود نهی

 

 

گردآفرید در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۵۴ در پاسخ به جهن یزداد دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » جمشید » بخش ۲ - مرداس تازی و فرزند ناخلفش ضحاک:

 

کاش فردوسی اشاره ای هم به این مورد می کرد که کسی که فرزندش را بکشد (سهراب) یا باعث فرار او از مملکت و مرگ او بشود (سیاوش) یا او را به دلیل هر چیزی در کوه و بیابان رها کند و... و... و...حکمش چیست.

گردآفرید در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۳۶ در پاسخ به انوشه روان دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » جمشید » بخش ۲ - مرداس تازی و فرزند ناخلفش ضحاک:

با سلام و احترام به همه فرهیختگان مخاطب گنجور.

در روزها و سال های معاصر فرزند کشی های دلخراشی رخ می دهد (البته علاوه بر پدرکشی های دلخراش) که بهتر است واقعا هر دو مورد را در زمره تابو محسوب کنیم. رستمی که فرزند می کشد با رستمی که چنین نمی کند هرگز برابر نیست. بنابراین تابو ندانستن فرزند کشی از زشتی آن نمی کاهد.

یوسف شیردلپور در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۵۶ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۴:

چققققققدر این شعر زیباست پرمعنا وچه دلنشین این غزل حضرت عطار.... 

چون بی‌خبر بود مگس از پَرّ جبرئیل

از تو خبر دهند و چنان از تو بی‌خبر

شرح و بیان تو چه کنم؟ زان‌که تا ابد

شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی‌خبر، 

این شعر وغزل استاد شجریان به همراهی گروه کامکارها واستاد لطفی اجراکردند هرچه گوش کنی مشتاق ترمیشوی برای شنیدن💚💚💚🙏🙏

سید محمدرضا فخری در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۹ در پاسخ به منصور دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:

در قدیم زمانی که فرد دارای تملک مالی بوده و تغذیه مناسب داشته است صورت افروخته داشته و افروخته رخ بودن کنایه از سیری و رضایت و شادی است (گاهی هم کنایه از عصبانیت که در اینجا اینگونه نیست). در اینجا شاعر فرموده "رخ ز شکر افروخته" یعنی با وجود افتادن در غرقابه و سیل و طوفان که در دو بیت قبل امده باز من از شدت شکرگزاری و رضایت و تسلیم به قضای الهی صورتم را افروخته نگهداشته ام، یعنی با شکر و سپاس فراوان صورتم را افروخته نگاه داشته ام بجای اینکه افتاده در غرقابه گله و شکایت کنم. این اوج رضا و تسلیم در مقام بندگی است که در نهایت بلا و مصیبت صورت و نمای بیرونی عارف با شکر افروخته و شاد و راضی است و شاید به  دلیل شکوه و بلندی این جایگاه است که هر کسی را به آن راه نیست و خداوند در قرآن فرموده : اعملوا آل داوود شکرا و قلیل من عبادی الشکور

شهرام سپاس در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۴۲ در پاسخ به نجمه برناس دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۷:

درود

بیت دوم رو خوب معنی نکردین

سفید در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۱۵ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۱۳:

 

نمی‌دیدم تنش را از لطافت لیک روی خود

در آن آئینه چون برگ خزان در آب می‌دیدم...

 

وای از این بیت...

 

سفید در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۱۰ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۶:

 

نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست

گنج خرابهٔ دل اندوهگین ماست...

 

یاد تو زود چون رود از دل که همرهش

در اولین قدم، نفس آخرین ماست...

 

سفید در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۰۶ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۰:

 

نگاه آشنای یار پیش از آشنایی‌ها...

 

سفید در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۱ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۹:

 

خوش آن مردن که بر بالین خویشت بینم و باشد

اجل در قبض جان، تن مضطرب، من در تماشایت...!

 

مسلم در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۱۴ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات از رسالهٔ جلالیه » شمارهٔ ۲۲:

خُمخانه = میخانه 

شهر دل زود بپرداز = دلت را آماده [وصال یار جدید] کن

 

دچار .... در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۱ در پاسخ به MOHSEN دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » سهراب » بخش ۷:

درجایی خواندم نوشته بود: ز گفتار هرزه پشیمان شوی

دچار .... در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۲۶ در پاسخ به mohsen دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » سهراب » بخش ۷:

بنظرمیاد دراردیبهشت درست باشه امیدوارم اساتید صاحبنظر؛ روشنگری کنند

مسحور در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۹ در پاسخ به Alireza Torabi دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۴۳ - مهلت دادن موسی علیه‌السلام فرعون را تا ساحران را جمع کند از مداین:

ترجمه وفادارانه تر به متن :  آنکه برمی‌گردد (بز لنگ) به چهره اخموی پیشتازان، می‌خندد.

عابس: عبوس

ابوتراب صمیمی در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۸ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب اول در عدل و تدبیر و رای » بخش ۳۵ - گفتار اندر تقویت مردان کار آزموده:

سگ کار دیده بدرد پلنگ 

گریزان شود شیر نادیده جنگ 

 

نعمت در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۵۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ترجیع بند:

همون اول در بیت پنجم، مصراع: ((که فرق کند که ماه یا اوست؟)) مطمئنید که اینجا معنی میده؟ حس میکنم باید این باشه: ((کی فرق کند که ماه یا اوست؟)) هم معنیش بهتر میشه هم وزنش لطفا ببرسی کنید