س ،م در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:
اشکالی کوچک
کلمه ی مسکین در آخر بیت اول و بیت آخر تکرار شده
و این با نظم متداول غزل همخوانی ندارد
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب
آیا بهتر نبود جای مسکین غمگین می نوشت
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و غمگین غریب
شروین در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۲۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۴:
درود
بیت 5 لبش صحیـــــــــــح است و من هر جا خواندم همین بوده و همایون شجریان هم لبش را خوانده است
ایران نژاد در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۲۲ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۲:
کاملا درست است دوست گرامی،
مقایسه همای رحمت که روز د ر نخلستانهای مدینه آب کشی میکرد و شب باران رحمتش بر مستمندان میبارید باآقایان علما و فقها !!قیاس مع الفارق است به یاد بدارید علی یکیست و معصومان چهارده تن
ناشناس در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۱۸ دربارهٔ عطار » مصیبت نامه » بخش دوازدهم » بخش ۷ - الحكایة و التمثیل:
زیرا با سوزن امکان جمع کردن ارزن وجود ندارد ازاینرو در بیت بعد نیز به محال بودن این امر و فریب خوردگی این فرد توسط دختر اشاره می نماید.
در جوال کردن کسی به معنی فریب خوردگی است
م. ح .گ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۱۱ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » حکایت بوتیمار » حکایت بوتیمار:
مصراع اول بیتِ آخر لطفاً اصلاح شود به:
هست دریا چشمه‌ای از کوی او (اصلاح آهنگ با افزودن الف)
علی کهربائی در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۹ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » اشعار محلی » شمارهٔ ۱ - بهشت خدا:
مصراع دوم بیت زیر غلط است:
هستک خدا مثال یکی پادشای پیر
آه‌رکش دمین عالم بام‌فه پنده‌ری
درست آن چنین است:
«هستک خدا مثال یکی پادشای پیر
ارگش دمین عالم بالایه پنده ری»
علی کهربائی در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۶ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » اشعار محلی » شمارهٔ ۱ - بهشت خدا:
مصراع دوم این بیت « هستک خدا مثال یکی پادشای پیر
آه‌رکش دمین عالم بام‌فه پنده‌ری» غلط است که درستش این است:
ارگش دمین عالم بالایه پنده ری
در ضمن خواهشمند است « دیوون ختش» را به «دیوون خنش» و نیز «تقلابه پتری» را به «تقلایه پنده ری تصحیح کنید. متشکرم
Hamishe bidar در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۵۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲ - عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او:
به نظر حقیر طبیب تمام علما و هواداران و مدعیان دروغین مسلک ودین هستند: کاپیتالیسم، کومونیسم، داعش، امپریالیسم، و غیره
Hamishe bidar در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۴۹ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۲:
این درست نیست دوست گرامی! بزرگترین عرفا امامان معصوم بودند که هر یک شغلی هم داشتند. حضرت علی شبها به عبادت مشغول بودند وروزها کار میکردند. با شایق عزیز موافقم: چه سیر و سلوکی بالاتر از کسب حلال برای خانواده می باشد؟
Hamishe bidar در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۳۳ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۲۱ - گفتار اندر پرورش زنان و ذکر صلاح و فساد ایشان:
منظورم قرون وسطی بود! کمی اغراق کردم ببخشید!
ایران نژاد در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۰۵ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۲:
جناب شایق،
آن علما و فقها که عیال و اولاد داشته اند و توفیقات معنوی، بی گمان کفاف معین داشته اند وگر نه نمیشود شب همه شب بیدار بود به عوالم معنوی و صبح زود به کار گل.
داستان شاعر یزدی را شنیده اید؟
سعدیا ! شیراز داری نان مفت
میتوانی شعرهای خوب گفت
گر بیایی یزد و خشت مالی کنی
آجر از ........... بریزد جفت جفت
با پوزش ، به هر حال حتما هزلیات شیخ را خوانده اید.
آ
ایران نژاد در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۳۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۲۱ - گفتار اندر پرورش زنان و ذکر صلاح و فساد ایشان:
منظورتان کدام عهد حجر است؟
نو سنگی یا پارینه سنگی؟؟!
جواد در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲ - عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او:
در گفتار مولانا منظوراز طبیب چیست شاه عقل است کنیز نفس است زرگر بچه دنیا است
شقایق در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۰۰ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۲:
بسمه تعالی
نظرسعدی کاملا اشتباه است چون سیر در ملکوت و راز و نیاز با خدای متعال و شب زنده داری هیچ منافاتی و تعارضی با داشتن فرزند و عیال ندارد. بسیاری از علما و فقها دارای عیال بوده اند ولی توفیقات معنوی بسیاری داشته اند. بعد هم خود خدمت به عیال و فرزندان عبادت بلکه بهترین عبادات و جهاد است: عبادت به جز خدمت خلق نیست به تسبیح و سجاده و دلق نیست.
موفق باشید
هادی در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۵۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۰۹:
من با این غزل پرواز می کنم.
جواد در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۵۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲ - عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او:
مطلب از شاه عقل
ناشناس در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۵۲ دربارهٔ قاآنی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:
هرگز نمیرودازلوح دلم یادروتو
این عکس ماندگارکه به ژرفای دل کشیدام
محسن همایون در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۶:۲۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۹:
با سلام
احتراما عارفان بزرگ جهان حافظ را قطب زمانشان اعلام نمودند و یک قطب نه دنبال تفریحات دنیایی هست نه برا حاکم و پادشاه شعر میگه
چون قدیم بعضی مسایل برا عرفا از اسرار بوده پس مجبور بودن با شعر و در لفاف سخن گویند
مثلا آنجا که می گوید چارده ساله بتی
می تونه منظور این باشه ‚چون هر قطب کاملی چهارده مرید نزدیک داره که آنها نیز روحهای پیشرفته در هفت اسمان ( هفت اسمان عشق عطار ) هستند
و به مریدان حلقه مشهورند و ایشان خصوصیت آن چهارده نفرو بیان کرده اند
محسن همایون در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۰۶:۲۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۹:
با سلام
احتراما عارفان بزرگ جهان حافظ را قطب زمانشان اعلام نمودند و یک قطب نه دنبال تفریحات دنیایی هست نه برا حاکم و پادشاه شعر میگه
چون قدیم بعضی مسایل برا عرفا از اسرار بوده پس مجبور بودن با شعر و در لفاف سخن گویند
مثلا آنجا که می گوید چارده ساله بتی
می تونه منظور این باشه ‚چون هر قطب کاملی چهارده مرید نزدیک داره که آنها نیز روحهای پیشرفته در هفت اسمان ( هفت اسمان عشق عطار ) هستند
و به مریدان حلقه مشهورند و ایشان خصوصیت آن چهرده نفرو بیان کرده اند
س ،م در ۹ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۵۷ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۲: