روی ناشسته چو ماهش نگرید
چشم بی‌سرمهٔ سیاهش نگرید
بر سر سرو ملایم حرکات
جنبش پر کلاهش نگرید
نگهش با من و رویش با غیر
غلط انداز نگاهش نگرید
مهر من گشته یکی صد ز خطش
اثر مهر و گیاهش نگرید
شاه حسنش سپه آورده ز خط
عالم آشوب سپاهش نگرید
عذرخواهی کندم بعد از قتل
عذر بدتر ز گناهش نگرید
میرود غمزه زنان از کشته
پشته‌ها بر سر راهش نگرید
دود از چرخ برآورده دلم
اثر شعلهٔ آهش نگرید
محتشم کوه ستم راست ستون
تن کاهیده چو کاهش نگرید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و دلربایی یک معشوق می‌پردازد و احساسات عمیق شاعر را نسبت به او بیان می‌کند. شاعر به چشمان سیاه و جذاب معشوق، حرکت‌های نرم او و همچنین نگاهی که معشوق به دیگران دارد اما به او بی‌اعتنایی می‌کند، اشاره می‌کند. شاعر احساس می‌کند که عشقش باعث شده به طور ناخواسته دل و جانش را به معشوق بسپارد و این عشق با وجود درد و رنج، همچنان ادامه دارد. همچنین، شاعر از عذری که برای کارهایش می‌آورد، سخن می‌گوید و درمی‌یابد که چه بسا این عذرها بدتر از گناهش باشد. در نهایت، تصاویر غم و اندوه از جدایی و کشتن حسی عمیق در اثر زیبایی معشوق در اشعار وجود دارد.
هوش مصنوعی: چشم‌هایی که نمی‌توانند سرمه بکشند، به چهرهٔ زیبا و ناپاک او نمی‌نگرند، مانند ماهی که هنوز نشسته است.
هوش مصنوعی: بر فراز درخت سروی که با نرمی در حرکت است، او به کلاهش نگاه نمی‌کند.
هوش مصنوعی: نگاه او فقط به من نیست و باید مراقب باشم که به کسی دیگر هم توجه نکند.
هوش مصنوعی: دوست من، محبت و عشق او باعث شده که اندکی از رد پای او در دل من باقی بماند و چشمانش هیچ وقت به کسی نگاه نکرده است.
هوش مصنوعی: شاه حسن سپاهیانی را به میدان آورده که از خط عالم به آشوب افتاده‌اند، اما سپاه او به دلیل جلال و عظمتش هیچ احساسی از ترس و نگرانی ندارد.
هوش مصنوعی: پس از ارتکاب گناه و قربانی کردن کسی، حالا از او عذرخواهی می‌کنم، اما این کارم بدتر از خود گناه است و در واقع باعث گریه و اندوه او شده است.
هوش مصنوعی: دختران زیبا با ناز و غَمزه از روی پشته‌های کشته‌ها عبور می‌کنند و به راه خود ادامه می‌دهند و به این وضعیت نمی‌نگرند.
هوش مصنوعی: دود از چرخ درآورده و دل من اثر شعلهٔ اشک او را نمی‌بیند.
هوش مصنوعی: محتشم، کوه ستم را به عنوان ستونی برای انسان ضعیف می‌بیند؛ آن چنان که وقتی فردی ضعیف و ناتوان می‌شود، به ستم و ظلم می‌نگرد و از آن می‌هراسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بمن از ناز نگاهش نگرید
نگه گاه بگاهش نگرید
رخ او چون گل وخطش چو گیاه
گل این باغ و گیاهش نگرید
لشگر انگیخته عشقم از اشگ
[...]
ماه، بر روی چو ماهش نگرید
فتنه در چشم سیاهش نگرید
گرد عارض، خط شیرین بینید؛
کنج لب، خال سیاهش نگرید
میرود، وز پی او دلشدگان
[...]
ماه در زلف سیاهش نگرید
در شب تیره بماهش نگرید
کعبه حاجی بشناسد زحجر
زیر مو خال سیاهش نگرید
زد علم خطت و حسنت بگریخت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.