پگاه در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۴۹ دربارهٔ عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۷:

بسیار سپاسگزارم مهناز جان

طاهره در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۰۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷:

آیا کسی ترجمه انگلیسی ابن رباعی را دارد؟

شاهد در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۰۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۷:

سلام. عبارت "سر در گل" بودن یا کردن غلط است. زیرا: 1- جهت شستشو یا عزاداری "گل بر سر می مالند" نه اینکه "سر در گل فرو کنند" 2- بر سر خم یا کوزه نیز گل می مالند نه اینکه سر خم یا کوزه را در گل فرو کنند 3- اگر به تعبیر ضعیف تر فرض شود "دهان" یا "دهانه" خم را با گل پوشانده اند (که استعاره از بستن دهان است) باز هم عبارت "سر در گل" غلط است.
اما عبارت "پا در گل" بودن صحیح است. زیرا: 1- به معنای ناتوانی در رفتن است، چه رفتن مادی یا معنوی یا اسیر بودن 2- نظر به مصرع اول این بیت که با فعل "شدم" (به معنی رفتم) همراه است به کار بردن واژه "پا" تناسب دارد.
در نهایت نیز نگارنده در متون ادبیات فارسی اعم از منثور و منظوم تا به حال با عبارت "سر در گل" مواجه نشده است.
لیکن از باب طنز شاید عبارت "سر در گل" تنها با توصیفاتی که از حالت فیزیکی هنگام شعر گفتن جناب قاآنی بیان شده، مطابقت داشته باشد.

حامد در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۰۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۴۷:

درود
بیت یکی مانده به آخر درستش این است
(( مرا طاقت نماند رفتم از دست ..... ))
لطفا اصلاح شود

محمدرضا در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » ترجیعات » سی‌ام:

مولانا از زمره عارفان است و قائل به وحدت وجود. یعتی معتقد است که انسان میتواند به مقامی برسد که فریاد انا الحق سر دهد و خداگونه شود.
در شعر هم به عمد و رندانه، صفاتی که بیان میکنه گاهی زمینی است و مخصوص انسان و گاهی خاص خدا
مولانا در زمان حیاتش، شمس تبریزی رو مظهر انسان کامل میدونست. و همیشه به پیامبر و علی هم به عنوان انسان های کامل ارادت داشت. هیچ فرقی نمیکنه که مخاطب این شعر کیست. شاید هم اصلا مخاطب خاصی نداره
زیبایی شعر هم همینه که مخاطب شعر رو دایم به مقام خدایی میبره و باز صفاتی انسانی رو بهش نسبت میده و قطعا اینکار عمدا صورت گرفته توسط شاعر

سیامک در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۱۷:

مولانا در غزلی دیگر میگوید:
دویی از خود برون کردم یکی دیدم دو عالم را
یکی جویم یکی گویم یکی دانم یکی خوانم

محمد شمس در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۰۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۰:

درود خداوند بر روح بزرگ حافظ . . .
.
حرف دل می زند او با شعرش

کسرا در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۵۵ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱:

وه که در هوای بارانی چه میکند این شعر با دل و جان

علیرضا در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۵۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

کتاب صوتی شاهنامه فردوسی
با صدای استاد امیر نوری
آغاز کتاب
پیوند به وبگاه بیرونی
لطفا اگر بقیه را خواستید نظر بدهید، و بیان کنید. با تشکر

سجاد تاج کی در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۳۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۱:

با سلام، معمولا در ادبیات، زنخدان(چانه ی) معشوق به سیب تشبیه می شود.
حافظ می فرماید:
ببین که سیب زنخدان تو چه می‌گوید
هزار یوسف مصری فتاده در چه ماست
چاه نیز اشاره به گودی میان چانه است.

سیما در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۰۴ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » ابیات پراکندهٔ نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » تکه ۳۰:

ناگهی و نگهی تنها در حرف ا اختلاف دارند. نوعی واج آرایی نیز میان این دو پابرجاست. که شاعر حاذقی چون ابوالسعید به علم آن آگاه بوده.

مهناز ، س در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۴۵ دربارهٔ عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۷:

پگاه جان
گویا منظورش این باشد که از عقل که پای ترا می بندد دوری کن تا مرغ دل تو به پرواز در آید.
یا دیوانه شو ، دیوانه شو
عقیله به مانای پای بند است
مانا باشی

پگاه در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۵۳ دربارهٔ عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۷:

سلام. ممنون میشم اگه کسی میدونه جواب بده. منظور از "عقیله جوی" چیه؟ در فرهنگ لغات عمید معنی عقیله اینطور آمده:
1. ویژگی زن بزرگوار و گرامی؛ کریمه؛ مخدره.
2. هر چیز گرامی.
3. بزرگ و مهتر قوم

armin در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۵۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹:

سلام دوستان یه پرسش داشتم
اینکه اونجا که میگه 'از دی که گذشت' منظور ماه دی هست با توجه به اینکه از نوروز گفته یا اینکه منظور دیشب هست
و همینط.ور 'ز دی مگو که امروز خوش است' دی ماه هست یا دیشب ؟؟

کسرا در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۳۰ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » حضریات » غزلیات » شمارهٔ ۳۲۷:

بسیار زیباست

اسد در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۲۲ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » راز آفرینش [ ۱۵-۱] » رباعی ۱۵:

باعرض ارادت وتشکر
من فکر میکنم منظورخیام عزیزاین بوداست که وجود دو گاو دراسمان و زمین فقط توسط جامعه ای کوته نظر که به خر تشبیه شده اندموردقبول میفتد.یعنی فقط ازجماعتی بیسوادوجاهل وخرمانندبرمی آید که وجود دوگاو درآسمان وزمین را بپذیرند.

حسن در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۱۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵:

استاد شجریان این شعر رو در حد نام سعدی بزرگ اجرا کرده اند و اوج این اجرا این است. مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم ...

حسن در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵:

در پاسخ جناب آقای عندلیب:
عقل و هوش اگر چه اغلب با هم می آیند اما در شعر سعدی بزرگ یکی از آندو حشو خواهد بود اما صبر و هوش نه تنها به معنی خللی وارد نخواهد کرد بلکه صبر در اینجا بار معنایی عجیبی تحمل می کند که به هیچوجه در عقل نیست لذا بنظر من صبر زیبا تر نشسته است

ساره در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۴۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۳۷ - مناجات:

خانوم روفیا، نمی شود شب و روز را با هم ستود. شب هست و باید باشد، اگر چه روسیاه است و ترسناک و وهم انگیز.
روز هم نشاط آور و روشن و پرنور.
عمر و علی حکایتشان همین است. ظلمت و نور با هم جمع نمی شوند. شما بهتر است یک مقدار بیشتر درباره ی این نقطه نظرهایتان اندیشه کنید.

میلادی رومی در ‫۹ سال قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۱۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۶۹ - باز دادن شاه گنج‌نامه را به آن فقیر کی بگیر ما از سر این برخاستیم:

دو دهان داریم گویا همچو نی
یک زبان پنهانْسْتْ در لب های وی