نادر.. در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ترجیع بند:

بند هشتم با ردیف "من" - با وجود بهره گرفتن از کلمه "دامن" در مصرع دوم بیت اول - بی نهایت موزون و دلکش است ..

پریشان روزگار در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۴:

در باره گدایی بوسه ، با شیخ هم رای نیستم، می باید
می دزدید ،چه میگویند:
دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی است
که اگر بازستانند ، دو چندان گردد!!

پریشان روزگار در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۰۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۶:

زها ! زه
قلم بر بی دلان گفتی نخواهم راند ، و هم راندی
جفا بر عاشقان گفتی نخواهم کرد ، و هم کردی

پریشان روزگار در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۵۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۴۳ - مهلت دادن موسی علیه‌السلام فرعون را تا ساحران را جمع کند از مداین:

آرش ،
بدین قرار افلاتون را سر دسته روان گسیختگان می دانید.

آرش تبرستانی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۱۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۴۳ - مهلت دادن موسی علیه‌السلام فرعون را تا ساحران را جمع کند از مداین:

درود،درباره سوال اولتون باید بگم که هدف و نیتی که شما از کسب هر علمی دارید میتواند تعیین کننده جهت آن باشد شاید دو دانشجو هر دو سر یک کلاس بنشینند ولی یکی از آن علم درست و دیگری در راهی ناشایست استفاده کند اینکه کدام راه درست هست را باید از طریق علم معنوی تشخیص دهیم میبنید که این دو چقدر زیبا به هم مرتبط میشوند اما پرسیدید آن حقیقت چیست در متن هم اشاره کردم که منظور همان عا لم معناست توضیح کامل درباره آن در اینجا نمیگنجد ولی اگر به این موضوع علاقه مندید توصیه میکنم تمثیل غار افلاطون را به دقت مطالعه نمایید

آرام نوبری نیا در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۵۱ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۴:

با درود فراوان؛

طبق اصلاحیه استاد مرتضی الهی قمشه ای ، لازم دانستم مورد اشتباه را به عرض برسانم.
مصرع دوم از بیت شماره 45، عبارت “باد” بجای “بود”.
فقر نبود باد را از خاک خفتان دوختن
فقر چبود؟ بود را از باد عریان داشتن
پاینده باشید.

ناشناسِ آخر در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۲۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۳:

استاد محمدرضا شجریان نیز این دو بیتی رو در آلبوم رباعیات خیام همراه با دکلمه شاملو اجرا کردن

آرام نوبری نیا در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۵۸ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۷۵ - موعظه و نصیحت در اجتناب از زخارف دنیا:

با درود فراوان؛
طبق اصلاحیه استاد مرتضی الهی قمشه ای ، لازم دانستم مورد اشتباه را به عرض برسانم.
مصرع دوم از بیت شماره 13، عبارت "چون" بجای "خون".
آفرینش نثار فرق تو اند
بر مچین چون خسان ز راه نثار
پاینده باشید.

م ، س در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۳۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶۷:

حمید رضاخان گرام
پاسخهای دیگر من در معرفی سخنسرایان مورد نظر در دست بر رسی مدیر محترم گنجور است
مانا باشید

م ، س در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۱۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶۷:

حمید رضاخان گرام
سخنسرایان را بشناسید که حتماً می شناسید:
از مولوی
حملهٔ زن در میان کارزار
نشکند صف بلک گردد کار ، زار
حملهٔ ماده به صورت هم جریست
آفت او هم‌چو آن خر از خریست
وصف حیوانی بود بر زن فزون
از سعدی نیز :
تحقیر زنان : زهره مردان نداری چون زنان در خانه باش
چو زن راه بازار گیرد بزن
وگرنه تو در خانه بنشین چو زن
بپوشانش از چشم بیگانه روی
وگر نشنود چه زن آنگه چه شوی
زن نو کن ای دوست هر نوبهار
که تقویم پاری نیاید بکار
حتا شاعر معاصر پژمان بختیاری فرزند بانو ژاله ، شاعر سرشناس
بلاست زن که خدا در بلا بگیردشان بلا، بلا به جان فریب آشنا بگیردشان
از این جماعت ناحق شناس مردگداز خدای را چه بگویم خدا بگیردشان
به پیش چشم تو با یک سخن برانگیزند هزار فتنه که چشم قضا بگیردشان
به کشتزار محبت به سان صاعقه اند که برق حادثه سر تا به پا بگیردشان
چو دیرگیر بود خشم حق، از آن ترسم که جان خلق بگیرند تا بگیردشان
بهشت را چه تمتع بود چو زن با ماست مگر که مالک دوزخ ز ما بگیردشان
کشیده اند و کشیدیم و می کشند بلا
مولوی
ز دست زن که خدا در بلا بگیردشان

زر و زن را به جان مپرست زیرا برین دو، دوخت یزدان کافری را
جهاد نفس کن زیرا که اجریست برای این دهد شه لشکری را
نفس خود را زن شناس ، از زن بتر
زآنک زن جزویست ، نفست کل شر
مشورت با نفس خود گر می کنی
هرچه گوید کن خلاف آن دنی
و ازین دست بسیار است.
باز هم ماندگار باشید

۷ در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۱۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۶:

عنایت با من اولیتر که تأدیب جفا دیدم
گل افشان بر سر من کن که خارم در قدم کردی
عنایت با من هم بهتر که تأدیب و جفا دیدم
گل افشان بر سر من کن که خارم در قدم کردی

م ، س در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۰۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶۷:

حمید رضا خان گرام
باز هم اشتباه دیگر
منظور از کلاه سرتان نرود ، زبان آوران بسیارند ، حاشیه نویسان نیستند ، بهتر است حسین خان بگوید، ولی من میدانم که مقصود شاعران و سخنسرایانی هستند که زن را با خر مقایسه می کنند ، قبلاً مثالهای زیادی آورده شده ، که باز می آورم، چه خوب که زشت گویی از زیبا گویی متمایز شود،
مانا باشید

۷ در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۰۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۶:

عفاک الله
عفوک الله>عفوت کند خدا
به زبان امروزی=بابا دمت گرم
یا همان (تو نمیری یا بمیری و به جان تو)
بدم گفتی و خرسندم عفاک الله نکو گفتی=تو نمیری از بدگویی ات خرسندم=بابا دمت گرم که بدم گفتی بیخیال
چه شکر گویمت ای خیل غم عفاک اﷲ
که روز بی کسی آخر نمی روی ز سرم

علی در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۴۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۸۰:

هر کسی از ظن خود شد یار من :-)

amir در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۲۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۶:

مصرع اول بیت پنجم عنایت با من اولی تر که "تا دیدم" جفا دیدم
محمدرضا شجریان اینطور میخونه
تا دیدم به جای تآدیب

رضا در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۰۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵:

کرد اشارت از کرم گفت بلی کلا کما
یعنی هر دو بیایید.

محسن حیدری در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۰۶ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۳۴ - نیایش کردن مجنون به درگاه خدای تعالی:

گفت لیلایم "شبی مجنون نمازش را شکست"
شکوه کرد و بی وضو در کوچه ی لیلا نشست"
گفت این را زانکه من عاشق به معبودش شوم
بشکنم بتهای نفس و یار مطرودش شوم
گفتمش لیلای من پس این حکایت گوش کن
من ز عشقت پی به جانان میبرم جان نوش کن
با تو مجنون میشوم تا درک لیلایم کنم
عشق را بر دل نهم تا ترک بتهایم کنم
گویمش یا رب ترا در چشم لیلا دیده ام
از میان ماهرویان اختری برچیده ام
من که اکنون بعد عمری یافتم لیلای خویش
روی زیبایت ببینم در دل دریا ش ،بیش
گر بگوید بنده خاموشی کن و کفرم مگو
گویمش راز سیه چشمان دلبر را بگو
آن خداوندی که زد نقش رخ لیلای من
با زبان یار گوید با من شیدا سخن
آن خداوندی که گوید بنده ام پرواز کن
گویمش پرواز من همراه لیلا ساز کن
گر بگوید بنده بس باشد دگر من را بخوان
گویمش یارب یکی باشیم ما،او را بخوان

حمید رضا۴ در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۳۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶۷:

م ، س گرامی،
حال که مسئله خشم از میان برداشته شد، فرصتی یافتم درباره نقد بنویسم.
مسلمأ نقد و انتقاد خوب است و لازم، اما در محیطی آرام تا مخالفان نیز وارد گفتگو شوند و در نهایت، دیگران و بویژه جوانان «خود» دریابند بد چیست و خوب کدام است.
وقتی در این شعر باور فلسفی مولوی و پاسخهای صادقانه دو حاشیه نویس که بدور از هیچگونه توهین و بی احترامیی بوده، کلاه برداری و زبان آوری و خرافاتی که باید بر آنان تاخت و خوش تاخت خوانده شوند، محیط متشنج می شود.
در چنین جو پر اضطرابی، یا بسیاری از دگراندیشان وحشتزده از نوشتن نقد خودشان جلوگیری می کنند و یا آن کسانی که اهل درگیری و ناسزا گویی هستند وارد میدان می شوند.
بنابراین همه نقدهای بعدی هر چقدر هم منطقی باشند، بی اعتبار هستند.
تنها درسی هم که جوانان آموخته اند این است که هنگام گفتگو باید تشنج ایجاد کرد.
با احترام

کمال داودوند در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۲۷ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۴۰۴:

9470

مسعود قیصری منوچهری در ‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۱۰ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۶۹:

دوستانی که جویای معنی بیت آخر هستند، نظر بنده اینست که این بیت یکباره معنی کل شعر رو عوض می‌کنه. از ابتدای شعر، دلداده از دلدار گلایه می‌کنه و به عبارات مختلف می‌گه «رفتم که رفتم». در بیت آخر دلدار می‌گه «سبب این هجر و جدایی، همین قبیل سخن‌هاست». البته این نظر بنده است.