بی سواد در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:
بی نام گرامی،
بر آنچه به درستی فرموده اید ، می افزایم؛
ناهید گشته " انا هیتا "( ان ،پیشوند نفی ، ناکاری و آهیتا ، ناپاک ، آلوده ) به مانای پاک ، نا آلوده است
ایزد بانوی ابها، ستاره ناهید ،(کنایه از دختر رسیده)
رود مینوی، پر آب ترین و همیشگی ترین رود جهان ،
در اوستا بدین گونه، نگارک شده است:
" دوشیزه ای بلند بالا، با بازوان ستبر، سپید و درخشان، سینه های برجسته، کمرگاهی باریک، سوار برگردونه ای که ابر و باد و باران و ژاله اسبان اویند دیهیمی درخشان بر سر دارد،پاک ، توانا، بالنده و نیالوده ، آلایش از تخمه مردان می زداید، زهدان زنان را پاک و فرزند زادن را بر آنان آسان می کند"
پی نوشت:
اناهیتا شاید همان بانوی رازآلودی باشد که در تاریک روشن بام یا گرگ و میش شام ، در نیزارهای خم رودخانه ای
تالاب یا سراآبی دور، پایاب یا آب انباری کهن در جستجوی آوییم.
نکند همان پری نی زن گریزپایی است که شبانگاهان تا لب چشمه سار می دواندمان ، بی که رخ بنمایاند؟؟
کریم در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۴۱ دربارهٔ رضیالدین آرتیمانی » ساقینامه:
تصحیح: نام آلبوم را من ساقینامه یا سوته دلان هم در اینترنت دیدم. (سوته دلان استاد شهرام ناظری را اگر در اینترنت جستجو بفرمایید، همین اشعار را خواهید یافت).
محمدجواد میری در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۷۰:
ترک ختا احتمالا درست است. یعنی ترک ختایی
بی سواد در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۰۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰:
جناب 7،
برابر پارسی زعفران به گمانم کرکوم است، با صدای پیش ، در زبان ایتالیایی کرکوما زرد چوبه را میگویند.
میم الف در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۴۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۴۴ - نومید شدن انبیا از قبول و پذیرای منکران قوله حتی اذا استیاس الرسل:
آیا می دانستید که حتا بسیاری از اهل ادب و کتاب نیز ضرب المثل زیر را که از گفته های مولانا است نادرست می خوانند و نادرست می فهمند ؟
مولانا می فرماید : ماهی از سر گنده گردد، نِی ز د ُم
و این گروه که از آن یاد کردیم آن را چون این می فهمد که ماهی نه از قسمت د ُم بلکه از ناحیه ی سر است که می گَندد ( که به خودی خود معنایی غیر عادی دارد و با علم جانور شناسی نیز نمی خواند ). این نادرستی در خواندن و دریافتن، نتیجه ی کم توانی خط فارسی در نمایاندن صدای حروف است.
معنی اصلی این ضرب المثل آن است که ماهی از سمت سر خود رشد می کند و بزرگ می شود ( گُنده می شود ) و نِی ( که گیاهی است که در کنار رودخانه و دریا می روید ) از قسمت پایین خود که در درون آب قرار دارد قوی و کلفت می شود.
آریا ادیب
کریم در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۳۷ دربارهٔ رضیالدین آرتیمانی » ساقینامه:
این شعر را استاد شهرام ناظری در آلبوم نسیم در مایه ماهور بسیار زیبا خواندهاند. متاسفانه نام آلبوم در لیست آلبومهای استاد روی سایت شما نبود و مجبور شدم از این راه به اطلاع شما برسانم.
موفق باشید
۷ در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۲۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰:
فرهادوارم از لب شیرین گزیر نیست
ور کوه محنتم به مثل بیستون شود
کوه محنت=غم بسیار و سنگین
اگر شجریان محتشم خوانده دیگر خیلی تو ذوق میزند چون میشود کوه باشکوه و انگار مسابقه بین کوهها هست نه بیان غم.البته گناه این بر گردن پیراستار نسخه ای هست که از روی آن خوانده شده و کمتر شجریان
جز دیده هیچ دوست ندیدم که سعی کرد
تا زعفران چهره من لاله گون شود
زعفران در اصل زفران بوده که عربی شده
نام دیگر فارسی آن جادی میباشد و به دلیل تقویت نیروی جنسی شادی آور است همچون دارچین
گر کسی را زعفران شادی فزاید گو فزای
چون تو با غم خو گرفتی زعفران کس مخور
ارغوان در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۵۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۳:
این چه کسی است که مستحق است آن هم مستحق هجران شاید سزای عشق باز است
رضا در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۴۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۹۸ - توزیع کردن پایمرد در جملهٔ شهر تبریز و جمع شدن اندک چیز و رفتن آن غریب به تربت محتسب به زیارت و این قصه را بر سر گور او گفتن به طریق نوحه الی آخره:
در هوای غیب مرغی میپرد
سایهٔ او بر زمینی میزند
تمثیل غار افلاطون
رضا در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۴۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۹۸ - توزیع کردن پایمرد در جملهٔ شهر تبریز و جمع شدن اندک چیز و رفتن آن غریب به تربت محتسب به زیارت و این قصه را بر سر گور او گفتن به طریق نوحه الی آخره:
چون همی گنجد جهانی زیر طین
چون نگنجد آسمانی در زمین؟
مسعود رعیتی در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۲۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:
با سلام خدمت همه دوستان
این شعر زیبا رو محمد معتمدی عزیز و بزرگوار در مناجات بیار زیبا خوندن.پیشنهاد میدم گوش بدین.
امیر در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۱۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۷:
درود دوستان
این بیت حافظ "سه بوسه کز دو لبت...." اصلا اشاره به سه وعده نمازندارد چرا که اگر اینطور بود حافظ وامدار میشد اگر به جا نمی آورد که البته اینجا اگر بجا نیاورد یار وامدار میشود.و دقت کنید مصرع دوم تمام و کمال در پی مصرع اول و در توضیح آن آمده است تفسیر اینکه منطور حافظ از ادای دین توجه معشوق است تفسیری غلط است.
شاهرخ najafishahrokh۹۲@gmail.com در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:
جان اصل ماست .
فضای نامحدودی که ، تن و دل را هم در برگرفته است.
گداختی ندارد . اوج و حضیض را ، بر نمی تابد . هلال نمی شود .
همواره قرص کامل است .
همواره می تابد و شکست در ارکان او راهی ندارد.
شادی صرف و محض است .
همواره در آن ، عروسی است.
به عروسی جان ، فرا می خواندمان!
شاهرخ najafishahrokh۹۲@gmail.com در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:
کدام تن گدازان است و کدام دلی شکسته ؟
بلافاصله می فرماید : به گداز این تن و شکست این دل ، اهمیت مده !
منگر! یعنی اینها اصل نیستند .
تا آخر ابیات غزل هم به کیفییت ناپایدار و نا اصل ، این تن و دل اشاره می فرماید.
بهروز در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۵۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۱۹:
به نظر میرسد که مولانا به هنگام سرایش این غزل 60 ساله بوده باشند.
امیرمحمد مزینانی در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۱۸ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۲۱:
بیت یازدهم قافیه غلط نوشته شده
به جای واژه ی نیست، واژه ی پیداست باید جایگزین شود
هادی رنجبران در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۴۸:
گر صورت بی صورت معشوق ببینید ....
در مثنوی هم فرموده است:
صورت از "بی صورتی" آمد برون
باز شد کان الیه راجعون
کیومرث در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۶:۴۵ دربارهٔ اسدی توسی » گرشاسپنامه » بخش ۱۹ - هنرها نمودن گرشاسب پیش ضحاک:
ناورد را بزرگان ادب پارسی به چم نبرد ، جنگ ، پیکار و ... آورده اند.
سعدی بزرگوار میفرمایند
به پیکار دشمن دلیران فرست
هژبران به ناورد شیران فرست
بی سواد در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۱۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » مثنویات » شمارهٔ ۳۲:
روفیا جان
مانای هردو را میدانم ظلال و ضلال را اشتباه نوشتاری بود ، با این حال سپاس از یاد آوری
شاد باشید
۷ در ۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۴۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰: