فاطمه در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۵:

کسی از تو چون گریزد که تواش گریز گاهی
خیلی بیت قشنگیه

رضا در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷:

هست آن جهان چون آسیا هست این جهان چون خرمنی
به معنا درست تر می آید.

مصطفا در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۳:

اجرایی که گفتم در سایت وزین www.khosousi.com در دسترس است

مصطفا در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۳:

به دوستان پیشنهاد می کنم شنیدن این غزل رو با صدای آقای شجریان که همراه است با تار استاد شهناز، نی آقای موسوی و ویولن آقای پازوکی که اجرایی خصوصی هست بشنویند. بسیار زیباست. در پایان اجرا استاد شهناز از صدای آقای شجریان بسیار تعریف می کنن با این عبارت : آقاجان اصلا حد خواندن همین هست

غلامحسین آتشی در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۰۶ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۷۳:

با سلام مطلع شعر را بنده به شکل زیر شنیده بودم .
آه از آن دم که در این دار بلا در گذریم
کاروان رفته و ما بر سر ره منتظریم
توشه راه نداریم چه تدبیر کنیم
سفر دور و درازیست عجب بیخبریم

روفیا در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۳۴ دربارهٔ نظامی » خمسه » مخزن الاسرار » بخش ۱۶ - خلوت اول در پرورش دل:

سایه سخنگو به لب آفتاب
خط تماس سایه و آفتاب نیز از زیبایی های جهان نور است!
گرچه در ظاهر چنین به نظر می رسد که سایه و آفتاب ضد یکدیگرند ولی در یک خط تماس با هم شریکند.
حتا نظامی می گوید سایه زبان آور و گویا می شود از طریق همان خط تماس که وی آن را به لب آفتاب تشبیه کرده است.
مولوی نیز در این باره می گوید :
سایه گر از خود نشانی می دهد
شمس هر دم نور جانی می دهد
زنده شده ریگ ز تسبیح آب
شاید منظورش همان جنبشی است که ریگ ها با امواج آب پیدا می کنند، گاهی در چشمه ای زلال دیده ایم که امواج لطیف آب موجب شکستی در نور می شوند و چنین به نظر می رسد ریگ های کف چشمه دارند ریز ریز می رقصند.

عابد در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۵۶ دربارهٔ شیخ بهایی » دیوان اشعار » مخمس:

این شعر نمادی است از انسانهای ارمان خواه
بهای به خوبی حالتهای انسانها را در ارمان خواهی
بیان نموده
ارمان خواهی بر روی زمین معنی دارد
با ایده الیسم متفاوت است
ارمان خواهی گفتار ورفتار نیک است واین به معنی
خدایجویی است
به بند بند شعر باید عمیق شد بسار عرفانه وانسان گرا
وانسان دوست است
فراتر از عقل است
عاقل میدهد ومیگیرد
عارف وارمان گرا می دهد وبه دنبال گرفتن نیست
در یک کلام حافظ ومولانا وبزرگان علم ارمان گرا وانسان
دوست بوده اند

کمال داودوند در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۳۴ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۹۶:

بنده این رباعی رابادوستان به اشتراک گذاشتم و جمع این رباعی از؛
6452

فرهاد در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۰۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵:

جناب عبدالباسط گرامی، تشکر از معنی زیبایی که ارایه کردید. اگر چه ایهام یکی از صنایع شعری است، که به عنوان مثال حافظ آن را به حد کمال میرساند، این شعر فاقد هرگونه ایهامی ست که بتوان از آنها معانی چندگانه برداشت کرد. به نظر من بر داشتهای متفاوتی که دوستان اینجا ارایه کرده اند، برداشت شخصی است، نه برداشت به واسطه ایهام در شعر.

سید حبیب در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۵۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۰۴ - فرق میان دعوت شیخ کامل واصل و میان سخن ناقصان فاضل فضل تحصیلی بر بسته:

باسلام.
دوتا حاشیه نوشتم ,
اما ثبت نشد ه.
با این حساب فکر کنم دیگه نباید چیزی ,
در اینباره بنویسم.
به هر حال ممنونم از نظرات دوستان.

محمدرضا در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۴۲ دربارهٔ فرخی سیستانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۷ - در مدح امیر ابویعقوب یوسف بن ناصرالدین سبکتگین:

سلام ، در این شعر بسیار زیبا ، یک اشتباه تایپی وجود داره :
سبزه گشت از در سماع و شراب
روز گشت از در نشاط و طرب
واژه ی "ازدر" باید روی هم نوشته بشه ، "ازدر" به معنای درخو و لایق هست :
ازدر /'azdare/
معنی
1. درخورِ؛ سزاوارِ؛ شایستۀ: ◻︎ زنهار دهد خصم قوی را چو ظفر یافت / هر چند نباشد برِ او ازدرِ زنهار (فرخی: 89).
2. (صفت) شایسته؛ سزاوار: ◻︎ خدای داند کآنجا چه مایه مردم بود / همه در آرزوی جنگ و جنگ را ازدر (فرخی: 71).
فرهنگ فارسی عمید

محمد در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:

چرا هر وقت یکی از شراب حرف میزنه وصلش میکنین به عرفان و شراب روحانی و شراب ان دنیایی. حافظ واقعا شراب میخورده وگرنه چه دلیلی داره از کاری که نمیخواد انجام بده انقدر حرف زده باشه. هی میگن خواجه خواجه ولی یه بار به اندازه ی یک ثانیه فکرت به کار نمیگیرن که این ادم چقدر متفکر و بزرگ بوده و اصلا کاری به دین و اینجور افکار ساده لوحانه نداشته. وقتی حافظ الان زنده نیست بهتره از حرفاش تفسیر بی ربط بیرون نکشیم و همون معنی واقعی رو برداشت کنیم.

اسدالله " شفیع" در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۱۸ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶:

مصراع سوم بایست خاصیت صورت سوالیه را داشته باشد،چون مصراع ماقبل تفاضای چنین حالتی را میکند زیرا هر دو راه مسجد ومیخانه به بنبست رسیده وناگزیر راه سومی را چستجو کرد . محتملا اشتباه طباعتی است.وبایست چنین اصلاح گردد
میان مسجدو میخانه راه است؟

مهشید در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۱۶ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:

متاسفانه اندیشه عموم از معنی اشعار دقیق نیست گویند پس هر کاری نزد متخصص روید گر میخواهید اشعار عرفا را معنی کنید باید نزد عارف روید چون کلمات در غالب رمز است و برای عموم نا مفهوم مگر در معنی کلمه که لایه بیرونی شعر است بنده با اجازه بزرگان چند کلمه را معنی میکنم منظور از می همان شراب است با توجه به این که شرابی که عارف سرمیکشد با نوشیدن انسان معمولی متفاوت است. عرفا در حالات روحی متفاوت در سیر وادی ها از همین می استفاده میکردند و منظور از طعنه نزن مردان مردان فقط عرفا هستند (چه زن چه مرد) حال که طعنه میزنید اما نمیدانید بعد از خوردن این می من چی میبینم و کجا

مهشید در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۵۸ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲:

دوستان در لغت و معنی خوش تفسیر فرموده اند اما این بنده از نگاه تصوف معنی را بسیار عمیق تر دانسته و از دید عرفا اعلام میدارم حجاب کلام که برداشته میشود معنی عمیق تر میشود وابیات در وصف پروردگار بوده . در بیت اول دردو دل خیام با خداوند است و منظور از نور مهتاب نور الله است و وصف تجلی آن بر تمام هستی و ناچیز بودن انسان و استحاله شدن دران که به نوعی رجز گویی عرفانیست

محمد در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۱۶ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۹۲ - در مطایبه:

اون جای خالی بیت آخر برام اصلا جای سوال نیست که چرا خالیه...

میثم در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۳۲ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۳۹ - لطف حق:

دوستان گرامی بیت یکی مانده به آخِر این شعر هیچ ایرادی نداره و فقط اگر درست خونده بشه کافیه . موسی را موسیه بخونید کاملا درست میشه البته در جایی هم زاده ی عمران خوندم که هر دو به نظر درسته و اما چون عمران زاینده نیست همون موسیه مناسب ترین کلمه میتونه باشه و فقط به این توجه کنیم که زاده ی و موسیه هم وزن هستند !!

آرمان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۷ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹۴۳:

با توجه به وزن، مصراع دوم احتمالا به این صورت بوده:
در آرزوی تو *تا* عمر هست خواهم بود

ثمینه در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۱:

سلام :)
این شعر رو گروه دنگ شو در اهنگ دلارام هم خوانده اند (( که خیلی هم زیباست؛)) ولی متاسفانه اسمش در سایت beeptunes نبود.
ممنون از سایت مفیدتون...

هانیه سلیمی در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۵۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱۱:

البته دوغ به معنی : سهو شدن و خطا کردن . (ناظم الاطباء). غلط خوردن . (از آنندراج )./ به همان شکل دوغ نوشیدنی - و نه دَوغ- تلفظ می شود