روفیا در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۰:۰۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب ششم در قناعت » بخش ۱۱ - حکایت مرد کوته نظر و زن عالی همت:
چرا جناب 7؟
من نمی فهمم کجایش مغلطه است.
اینجا مراد سعدی از این چند بیت توضیح مفهوم رضایت است،
رضایتی که صاحبدلان از آن برخوردارند،
می گویند درویشی ادعا می کرد من هر چه بخواهم همان می شود!
ازو پرسیدند چطور ممکن است، چگونه به این مقام بزرگ دست یافتی،
گفت هیچ من هر چه رخ میدهد بدان خرسندم، باران ببارد، باران نبارد، لوتی برای خوردن باشد یا نباشد، من در هر صورت خرسندم!
یعنی انتظار این که جهان بر وفق مراد ما باشد نداشته بلکه خود را با جهان و حوادث خارج از کنترل مان وفق دهیم.
البته نیک می دانید که شعرا هنگامی که درباره یک حالت روحی سخن می گویند یا تمثیلی می آورند، به نقطه کمال آن یا پست ترین حالت اشاره می کنند تا ما آن موضوع را بهتر درک کنیم.
بعید به نظر می رسد مراد سعدی حالت انفعال بیمار گونه ای باشد که در آن همه چیز علی السویه باشد، درک نقطه حداقل رضایت که منجر به خودکشی آدم ها می شود و آنان را وا می دارد به حد اعلای ممکن اعتراض خود را اعلام کنند و همچنین درک نقطه حداکثر رضایت چنانکه درویش داستان ما تجربه اش کرده بود موجب می شود ما طیف های گوناگون خرسندی را بهتر بیابیم. در میانه های این دو سر طیف هم الی ماشاء ا... کسانی هستند که یا از فیزیک خود راضی نیستند یا از توانایی هایشان، یا از حوادث زندگیشان، یا از شرایط زادگاهشان یا از مادرشان یا از فرزندشان یا....
درمثل نباید انتظار داشته باشیم تمام اجزای مثل نظیر به نظیر در جهان واقع به وفور یافت شود، اگر هم در تمام تاریخ بشر کسانی بوده باشند که زر و خاک هیچکدام در ایشان هیجانات متفاوتی ایجاد نکند بسیار بسیار نادرند و من و شما به احتمال زیاد آنقدر خوش شانس نیستیم که تنه مان به تنه شان بخورد.
آیه بیست و سه سوره حدید چنین هشدار می دهد :
لکیلا تاسوا علی ما فاتکم ولا تفرحوا بما اتیکم
تا مبادا از آنچه از دست می دهید تاسف بخورید و مبادا از آنچه به شما داده شده است خوشحال شوید!
ولی مگر می شود؟
مگر غم و شادی را می توان انکار کرد؟ یا حذف؟
البته که نه، می خواهد بگوید برای این یک دقمرگ و برای آن دیگری ذوقمرگ نشوید!
جعفری در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۵۷ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۸:
بیت دوم مصرع اول اشتباه است
آن نفس بهیمی درست است در نسخه نفیسی. و منظورش نفس حیوانی و نفس اماره است
۷ در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۶:
این نقطه ها ربطی به مدل ایرج خانی ندارد بلکه از معجزات جاویدان محمد علی فروغی(خ.ل.ک) است.
۷ در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۵۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب ششم در قناعت » بخش ۱۱ - حکایت مرد کوته نظر و زن عالی همت:
از بیت نهم آغاز حکایت دیگر است که نادرست با این حکایت سرهم گردیده است.
اما از همین بیت و دو بیت یعدی:
شنیدی که در روزگار قدیم
شدی سنگ در دست ابدال سیم
نپنداری این قول معقول نیست
چو راضی شدی سیم و سنگت یکی است
چو طفل اندرون دارد از حرص پاک
چه مشتی زرش پیش همت چه خاک
سخن نادرستی میباشد و میشود گفت مغلطه شده است.
مثلا اگر یک اسکناس 1000 تومنی دست من باشد تا ابد همان خواهد اما مثلا دست مبارک شاه نعمت به آن بخورد هیچ جای شگفتی نیست که به 1000 دلاری تبدیل شود.این نظمی که در تک تک ذرات طبیعت است جایی برای این گونه خیالها نمیگذارد.
از اینکه کودکی به مرحله ای نرسیده که بفهمد چه میکند چه نمیکند و اختیاری ندارد نمیتوان نتیجه گرفت خاک و زر پیش فلان و بهمان ارزش دارد یا ندارد و جدا از اینکه اینگونه باشد یا نباشد دلیل انجام کارهای فراباور نیست.خلاصه استدلال سست و نابجایی است.
نریمان در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۶:
عالمیست صحیح هست نه عالمست
نریمان در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۳۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۶:
این که بعضی از اشعار ایرج‌میرزا و یا هجوسرایان ابیاتشان اینگونه نگاشته شود که خود خواننده دریابد که سه نقطه چیست هرچند شیوه اشتباهی هست ولیکن لغات و کلمات با بار منفی و تابو در اکثر کشورها مشکل نگارش پیدا می‌کنند نیز حرفی نیست و باید منتظر گذار از تابوها بود و احترام به آزادی بیان رخت تازه‌ایی بر تن کند باید سوخت و ساخت ولی این که دیگه خیلی مسخره هست جاهای خالی رو پرکنید؟ چرا؟ اکنون دسترسی به دیوان استاد سخن ندارم تا علت اینکار رو دریابم. ولی حتماً از سایر دوستان هم که اطلاعی از این ابیات دارند توضیحی بنویسند
۷ در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۲۳ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب ششم در قناعت » بخش ۹ - حکایت:
بلا جوی باشد گرفتار آز
من و خانه من بعد و نان و پیاز
این حکایت از جنس حکایت بعدی است با این تفاوت که اینجا از زبان آدمی است و آنجا از زبان گربه:
اگر جستم از دست این تیر زن
من و موش و ویرانهٔ پیرزن
در برخی نسخه ها بجای بیت دوم:
پراکنده ای گفتش ای خاکسار
برو طبخی از خوان یغما بیار
سعید ایرانزاد در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۵۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۹:
سلام
خضر پیامبری بوده که براساس ادبیات فارسی درپی آب حیوان (آب جاودانگی) میگشه. باد بهاران هم همان اثر را در طبیعت دارد و سبب زنده شدن گیاهان میشود. در کل یعنی همه چیز دارد رو به نابودی و مرگ میرود: چرا دارو و شفایی پیدا نمیشود؟
روفیا در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۳۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۳۹:
چه حالت روایی مسحور کننده ای دارد!!
رفتم به کوی خواجه و گفتم که خواجه کو
گفتند خواجه عاشق و مست است و کو به کو
گفتم فریضه دارم آخر نشان دهید
من دوستدار خواجه‌ام آخر نیم عدو
گفتند خواجه عاشق آن باغبان شده‌ست
الی آخر...
به این می گویند narration یا داستانسرایی
دلت می خواهد دستت را بگذاری زیر چانه ات و با انگارشی ( تخیلی ) که تا ناکجا آباد پرواز می کند بقیه داستان را بشنوی...
روفیا در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۲ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۶۰ - زیافت تاویل رکیک مگس:
روفیای آخر دروغین است.
سید امیر کاسی عزیز
خوشحالم که توانستم به سادگی دلی را که دنیایی می ارزد خرسند کنم.
شما هم به همان اندازه دانا و بزرگوارید، تنها کافیست با ذهن خالی و سپید به رویدادهای جهان بنگرید تا عکس ها بدون روتوش و ادیت در آن پدیدار شوند :
برمشوران تا شود این آب صاف
واندر او بین ماه و اختر در طواف
از بزرگانی چون حافظ، سعدی، مولانا و... نیز یاری بگیرید، آنها که ژن خوب یا حجاب برترشان را بر سر مردم نکوفتند!
من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه
قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم
ولی الله محمدی در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۲ دربارهٔ هلالی جغتایی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵:
بسیار زیباست
روفیا در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۰۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:
احسان جان
خوشحالم که ملکیان گوش می کنید!
عین.هدی در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۴۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۵۹:
با سلام و درود خدمت عزیزان
فرضیه ای به ذهنم رسید که گفتم بهتره با شما دوستان هم مطرح کنم.البته با استادی مطرح نکردم .گفتم شاید از اول من اشتباه می خوندم یا اساسا تعبیرم از رباعی غلطه.
وقتی برای چندمین بار این رباعی رو میخوندم یه لحظه به این فکر کردم وقتی که مخاطب با حرف ندای «ای» در اینجا مورد خطاب قرار گرفته کلمه«که» آیا برای تنظیم وزن شعر هست یا کار بردی دیگر دارد؟
به نظرم رسید شاید منظور شاعر از کلمه «که» در مصرع اول و مصرع دوم بیت اول به معنی «چه کسی هستی؟» می باشد.و باید سوالی خونده بشه.و شاعر (حالا بابا افضل،مجد الدین ویا حتی مولوی)در مصرع دوم بیت دوم جواب دو سوال بیت بالا را پاسخ داده...اگر این برداشت من از شعر صحیح و یا ناصحیح است لطفا پاسخ بدهید
با تشکر
ش-پناهی در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۲۲ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » مثنویات » شمارهٔ ۴۶ - به یاد عشقی:
این شعر در مورد ترور میرزاده عشقی شاعر انقلابی و وطنپرست عصر مشروطه است. ملک الشعرای بهار که از دوستان نزدیک عشقی بود، این شعر را در رثای وی سروده است. روان پاک هر دو شاعر وطندوست و آزاده غریق رحمت الهی باد.
علیرضا در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷:
دوستان گرامی،
از کودکی به فرهنگ و ادبیات ایرانی علاقمند شدم و تا کنون از خواندن آن ها سرمست می شوم. همواره این پرسش در مورد سروده های جناب حافظ و دیگر بزرگانی چون خیام برایم بی پاسخ مانده که آیا لازم است هر بار از شراب سخن رفته آن را به یک وحی یا یک پیغمبر وبا یک نکته دینی ربط بدهیم؟
سپاسگزار خواهم بود چنانچه پاسخ فرمایید.
فرشید در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۹ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۶۳:
با درود این رباعی در قسمت رباعیات عراقی به شماره 153 نیز آمده لطفا تصحیح بفرمایید
حسین در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۲۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۵۵ - درخت بی بر:
نه سایه دارم و نه بر ، بیفکنندم وسزاست
وگرنه بر درخت تر ، کسی تبر نمی زند
هوشنگ ابتهاج
... در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۵۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۰۷:
در مساس روح‌ها خود حاجت حمام کو...
محمدامین در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۴۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۵۷ - بیان آنک علم را دو پرست و گمان را یک پرست ناقص آمد ظن به پرواز ابترست مثال ظن و یقین در علم:
سلام و درود
أَ فَمَن یَمْشِی مُکِبًّا عَلَیٰ وَجْهِهِ أَهْدَیٰ أَ مَّن یَمْشِی سَوِیًّا عَلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿ملک/22﴾
بسیار زیبا تعبیر نموده است.
امیر در ۸ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۱:۳۵ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۳۳: